მეგობრებო,

გვერდი ამუშავდა. შეგიძლიათ დაუბრუნდეთ ძველ მისამართს: http://foreignpress.ge/. ბოდიშს გიხდით ამდენი შეფერხებისთვის, მაგრამ ეს ყველაფერი ჩვენგან დამოუკიდებელი მიზეზებით ხდება.
პატივისცემით,
foreignpress.ge Click Here to Read More..

რუსეთისა და აღმოსავლეთ ევროპის ურთიერთობებში წარსული ბევრს ნიშნავს

მოსკოვი - ბერლინის კედლის დაცემის შემდეგ ორი ათეული წელი გავიდა, მაგრამ რუსეთსა და ყოფილი აღმოსავლეთის ბლოკის ქვეყნებს შორის ურთიერთობა დაძაბული რჩება, ხოლო მოსკოვი ურთიერთობათა გაუმჯობესების დაბლოკვაში ევროპის კავშირს ადანაშაულებს.

”ეს ურთიერთობები ორივე მხარისთვის მოგონებებითაა დაღდასმული და ამის მოგვარება მალე ვერ მოხერხდება” - ამბობს მარია ლიპმანი, მოსკოვის კარნეგის ცენტრის ექსპერტი.
”აღმოსავლეთ ევროპის ქვეყნები კომუნისტური ტყვეობის შემდეგ თავის ახალ იდენტობას ევროპაში დაბრუნებით აყალიბებენ. რუსეთი კი, თავის მხრივ, სუპერსახელმწიფოს სტატუსის დაკარგვის პერიოდს გადის” - განაცხადა ლიპმანმა.

რუსულ საზოგადოებას არ განუხორციელებია ის ძალისხმევა მეხსიერებაზე, რომლითაც საბჭოთა წარსულს შეურიგებოდა, ამბობს დენის ვოლკოვი, დამოუკიდებელი ცენტრის Levada-ს სოციოლოგი.
ამით შეიძლება აიხსნას ის, რომ რუსეთი მეორე მსოფლიო ომის ნებისმიერ ალტერნატიულ ისტორიულ ინტერპრეტაციას არ იღებს და უარს ამბობს კატინში, 1940 წელს სტალინის ბრძანებით, მასობრივად მოკლული პოლონელი ოფიცრების საქმის გამოძიებაზე.
ეს განაწყენება ორმხრივი კავშირებისთვის ძალიან ბევრს ნიშნავს და მოსკოვს ევროპის კავშირთან ურთიერთობათა გაუმჯობესებას ურთულებს, მით უფრო, რომ ევროკავშირის წევრებს შორის არიან აღმოსავლეთ ევროპის ყოფილ კომუნისტურ სახელმწიფოთა უმეტესობა.
რუსეთისა და ევროპის კავშირის მნიშვნელოვანი მოლაპარაკებები პარტნიორულ შეთანხმებაზე ორი წლის მანძილზე იბლოკებოდა რუსეთის მიერ პოლნური ხორცის იმპორტის აკრძალვის გამო.
ახალმა გეოპოლიტიკურმა გარემოებებმა ისეთებმა, როგორიცაა აღმოსავლეთ ევროპის ქვეყნების გაწევრიანება ნატოში, პოლონეთისა და ჩეხეთის რესპუბლიკის თანხმობა აშშ-ს სარაკეტო ფარის ელემენტების განთავსებაზე საკუთარ ტერიტორიაზე, მოსკოვი, რომელიც ამაში ვაშინგტონის გავლენას ადანაშაულებდა, განარისხა.
პოლონეთი და ბალტიისპირეთის ქვეყნები ჩრდილო ნაკადის, იმ გაზსადენის ოპონონეტთა ავანგარდში არიან, რომელმაც რუსეთი ბალტიის ზღვის მეშვეობით გერმანიას უნდა დაუკავშიროს. მათი აზრით, მოსკოვი ამ პროექტით მათთვის გვერდის ავლას ცდილობს.
გარდა ამისა, ეს ქვეყნები მხარს უჭერენ უკრაინისა და საქართველოს პრო-დასავლურ რეჟიმებს, არადა მოსკოვი ამ სივრცეს, იმ რეგიონად განიხილავს, სადაც მეტად, თუ ნაკლებად თავისი გავლენა უნდა შეინარჩუნოს.

”რუსეთს არ სჯერა საბჭოთა კავშირის ყოფილი სატელიტების დამოუკიდებლობის და მიჩანია, რომ თუ ისინი ახლა ჩვენზე არ არიან დამოკიდებულნი, ე.ი. ვიღაც სხვაზე არიან” - ამბობს ვოლკოვი.

ამ მტრობას, მიმართულს ”მოღალატეთა” და ვაშინგტონის მიერ დაქირავებულ ძალთა წინააღმდეგ, სახელმწიფოს მიერ კონტროლირებადი რუსული მედიაც ავრცელებს და მას იზიარებს საზოგადოებაც, რომელიც საბჭოთა ეპოქისთვის დამახასიათებელ ანტი-ამერიკულ ლოზუნგებს მიჩვეულია, დასძენს ვოლკოვი.

ვლადიმერ კუმაჩოვი, რუსეთის მეცნიერებათა აკადემიის ექსპერტი ამ მსოფლმხედვას იცავს.

”იმისთვის, რომ შეერთებულ შტატებს ემსახუროს, ახალი ევროპა რუსეთთან კონფრონტაციაში შედის” - ამბობს ის. ”ვაშინგტონს არ სურს რუსეთის დაახლოება ევროპის კავშირთან, რადგან ეს ევროპას ამერიკისგან უფრო დამოუკიდებელს გახდის”.

”პოლონეთი, რუმინეთი, უნგრეთი, ბულგარეთი და ჩეხეთის რესპუბლიკა ენერგეტიკული პროექტების საბოტირებას ახდენენ, თავის ქვეყნებში რუსული ბიზნესის შეღწევას წინააღმდეგობას უწევენ და ამით აზარალებენ საწარმოებს, რომელთა გადარჩენა რუსეთს შეეძლო” - ჩივის ის.

რაც შეეხება უფრო მეგობრულად განწყობილ ქვეყნებს ისეთებს, როგორიცაა სერბეთი, ანალიტიკოსები მზარდ კონტაქტებს, ენერგეტიკულ სექტორში არსებული ორმხრივი ინტერესებით ხსნიან.

საქართველოსთან კონფლიქტმა დაადასტურა, რომ ”რუსეთს მოკავშირეები არა ყავს”, ამბობს ლიპმანი. ბელორუსიამაც კი, რუსეთთან ყველაზე დაახლოებულმა ყოფილმა საბჭოთა რესპუბლიკამ არ აღიარა საქართველოს ორი სეპარატისტული რეგიონის დამოუკიდებლობა, ამბობს ის.

ორიგინალი Click Here to Read More..