რუსეთის ნატო-ში გაწევრიანება - ახალი ”ცივი ომის” თავიდან აცილების საშუალება

ტონი ჰელპინი

ახლა, როდესაც აშშ და რუსეთი ერთმანეთს ჩაეხუტნენ და აღმოსავლეთ-ევროპაში ანტი-სარაკეტო ფარის განთავსებაზე ჩხუბის შემდეგ შერიგდნენ, ახალი "ცივი ომის" პრევენციისთვის შემდეგი ლოგიკური ნაბიჯი -რუსეთის ნატო-ში გაწევრიანება იქნება ბოლო წლებში თითქმის ყველა დაძაბული მომენტი, რომელიც ხელს უწყობდა დასავლეთთან ურთიერთობების გამწვავებას, უშუალოდ იყო დაკავშირებული რუსეთის შიშებთან, რომ ნატო მის საზღვრებთან ახლოვდებოდა. ეს თემა აქტუალობას დაკარგავს, თუკი რუსეთი თავად გახდება ალიანსის წევრობის კანდიდატი.

ურთიერთობების გაუმჯობესებისთვის ნატო-ს სწრაფად დათანხმებაც კი არ მოუწევს. თავისთავად წინადადება მოწვევაზე მოსკოვისთვის უკვე გახდებოდა სერიოზული სტიმული, გადაეხედა თავისი მტრული დამოკიდებულებისთვის ბალტიის ქვეყნების, უკრაინის, საქართველოს და ასევე ბოლოდროინდელი მოვლენების კვალდაკვალ პოლონეთის მიმართ, რადგან მათგან მხარდაჭერის მოპოვება აუცილებელი პირობაა პატიებისა და ორგანიზაციაში გაწევრიანებისთვის.

ეს თავად ნატო-სთვისაც გამოცდა იქნება. ალიანსის საზღვრებში რუსეთთან ერთად მთელი ჩრდილოეთ ნახევარსფერო მოექცევა, რითაც დასრულდება ბლოკის ტრანსფორმაცია ორგანიზაციიდან, რომელიც დიდწილად ევროპის უსაფრთხოების უზრუნველყოფაზე იყო ორიენტირებული - ისეთ კავშირად, რომელიც უშუალოდ დაინტერესებული იქნება, როგორც ეს ავღანეთის მაგალითზე ჩანს, გლობალური სტაბილურობის უზრუნველყოფაში.

გასულ კვირას, ანდრეს ფოგ რასმუსენმა ნატო-ს ახალი გენერალური მდივნის ამპლუაში თავის საინაუგურაციო სიტყვაში განაცხადა, რომ ალიანსისთვის აუცილებელია, რომ რუსეთი "ევროპული და საერთაშორისო უსაფრთხოების სრულუფლებიანი წევრი გახდეს." ნატო-ს წევრობა კი სწორედ მუდმივ მონაწილეობას ნიშნავს.

დაძაბულობის განმუხტვისთვის პრეზიდენტი მედვედევი ევროპული უსაფრთხოების ახალი არქიტექტურის ინიციატივით გამოვიდა, მაგრამ ნატო-ს წევრი-სახელმწიფოების უმრავლესობას არ სურს ველოსიპედის გამოგონება - ნაწილობრივ რუსული მოტივებისადმი უნდობლობის გამოც.

თუმცა, ნატო-ში წევრობაზე განაცხადი ალიანსის ქვეყნებს დააფიქრებდა მოსკოვის იმ ნაკლზე, რასაც მისი მერყეობა ჰქვია. გარდა ამისა, რუსეთიც და უკრაინაც ნატო-ს წევრები რომ ყოფილიყვნენ, ეს ქვეყნებს შორის ყირიმში რუსეთის შავი ზღვის ფლოტის ბედთან დაკავშირებულ დაძაბულობას შეასუსტებდა.

თუკი მოსკოვის ჭეშმარიტ მიზანს, როგორც ეს ბევრ უკრაინელს მიაჩნია, ყირიმის დაბრუნება წარმოადგენს, ამით რუსული ამბიციები ქვეყნის მიერ ორგანიზაციაში გაწევრიანებისას აღებული ვალდებულებებით (რაც აგრესიის შემთხვევაში ურთიერთდახმარებას გულისხმობს) მოთოკკავდა.

იგივე შეიძლება ითქვას, რუსულ ბაზებზე საქართველოსგან გამოყოფილ რეგიონებში - სამხრეთ-ოსეთსა და აფხაზეთში. დღევანდელ დღეს, რუსეთს მათზე უარის თქმის არანაირი მოტივი არა აქვს, თუმცა პოტენციური სარგებლის თვალსაზრისით, რასაც რუსეთის შეიარაღებული ძალები ალიანსის წევრობით მიიღებს, მას ამის გადაფასება მოუხდება.

რუსეთი საკუთარი შეიარაღებული ძალების სრულ რესტრუქტურიზაციას შეუდგა, რათა ის თანამედროვე ანუ ნატო-ს სტანდარტების მოთხოვნებთან შესაბამისობაში მოიყვანოს. რამდენად მარტივი იქნებოდა ამის განხორციელება ნატო-ს დახმარებით, ალიანსთან ინტეგრაციისთვის მომზადების პროცესში?

ნატო-ს წევრობა მოსკოვს იმის გარანტიას მისცემს, რომ ევროპის კონტინენტთან დაკავშირებული არც ერთი გადაწყვეტილება მისი თანხმობის გარეშე მიღებული არ იქნება, რაც იმას ნიშნავს, რომ მოსკოვი გავლენის იმ ხარისხს მიიღებს, რაზეც ყოველთვის ოცნებობდა.

2001 წელს, სლოვენიაში პრეზიდენტ ჯორჯ ბუშთან მისი პირველი სამიტის დროს ვლადიმერ პუტინი მოჰყვა, რომ 1954 წელს საბჭოთა კავშირმა ნატო-ს საიდუმლოდ მიმართა ინიციატივით, რომ ის მიეღოთ ორგანიზაციაში. კითხვაზე გაწევრიანდებოდა თუ არა ალიანსში, პუტინმა სთქვა "რატომაც არა?"

მან ახსნა რომ რუსეთი ნატო-ს "მტრულ ორგანიზაციად" არასდროს განიხილავდა, პუტინმა შეერთებულ შტატებზე მომდევნო ურთიერთობების კონტექსტში ძალიან მნიშვნელოვანი რამ სთქვა: "როდესაც დიდი ზესახელმწიფოს პრეზიდენტი აცხადებს, რომ მას რუსეთში პარტნიორის და შესაძლო მოკავშირის დანახვა სურს, ჩვენთვის ეს ძალიან ბევრს ნიშნავს."

ანტი-სარაკეტო თავდაცვის სისტემასთან დაკავშირებული კრიზისის შემდეგ, პრეზიდენტ ობამას მხრიდან რუსეთთან ურთიერთობაში "გადატვირთვისკენ" გადადგმული ნაბიჯები იმის ტესტირების შესაძლებლობას იძლევა, თუ რამდენად აწყობს მოსკოვს ნატო-ს ფარგლებში გახდეს მოკავშირე.

ნატო-ს წევრობაზე განაცხადი კრემლის ავტორიტარიზმის "ჯიბის" ადვოკატების მიერ გავრცელებულ მითს დაანგრევდა იმის თაობაზე, რომ ნატო - ანტი-რუსული ორგანიზაციაა. თუკი უსაფრთხოებაზე ნერვიულობა დღის წესრიგიდან გაქრება, რუსეთში დემოკრატიის საკითხს გაცილებით მეტი ყურადღება დაეთმობა.

ორიგინალი
Click Here to Read More..

რუსულ-ქართული ომის შესახებ ევროკავშირის ინიციატივით მომზადებული ანგარიში ბრალდებებს გაყოფს

ატო ლობიაკასი

ბრიუსელი - ევროკავშირის იმ ოფიციალური პირის თქმით, ვინც იცნობს დოკუმენტს, ანგარიში, რომელსაც დიდი ხანია ელოდნენ და რომელიც 2008 წლის აგვისტოს რუსულ-ქართული ხუთღიანი ომის გამომწვევ მიზეზებს იკვლევდა, ბრალდებას ორ მხარეს შორის გაყოფს.

ანგარიშს, რომელზეც შვეიცარელი დიპლომატის, ჰეიდი ტალიავიანის ხელმძღვანელობით საერთაშორისო ექსპერტთა ჯგუფი მუშაობდა, 30 სექტემბერს ბრიუსელში ევროკავშირის ელჩებს წარუდგნენ და შემდეგ საჯაროდ გაავრცელებენ.

არსებობს მოლოდინი, რომ ”ტალიავინის ანგარიშის” გამოქვეყნება ერთგვარი იმედგაცრუების მიზეზი გახდება.

ევროკავშირის ელჩებს მოკრძალებულ ლანჩზე ანგარიშის შინაარსს მოკლედ მოახსენებენ. 500 გვერდიანი დოკუმენტის გადაცემის აღსანიშნავად არავითარი ფორმალური ცერემონია არ გაიმართება. ანგარიშის შინაარსის გამო ევროკავშირის წევრი სახელმწიფოები დისკუსიას არ ჩაატარებენ და მის დასკვნებთან დაკავშირებით ევროკავშირი ოფიციალურ პოზიციას არ გამოხატავს.

თუ ევროკავშირს რაიმე სურს, ეს საკითხის დახურვაა, ვარაუდობენ ოფიციალური პირები. ბლოკი დარწმუნებულია, რომ არავისთვის იქნება მომგებიანი ურთიერთბრალდებების გაჭიანურება. მას სურს, რომ ჟენევის მოლაპარაკებებზე, რომელშიც საქართველო, რუსეთი, აფხაზეთი დასამხრეთ ოსეთი მონაწილეობენ, წარმატებას მიაღწიოს, დაძაბულობა ჩააცხროს და ლტოლვილებს შინ დაბრუნების საშუალება მისცეს.

ევროკავშირის სპეციალურმა წარმომადგენელმა სამხრეთ კავკასიაში პიტერ სემნებიმ რადიო "თავისუფლებას" უთხრა, რომ მისი აზრით, ანგრიში, რომელიც ჯერ არ უნახავს, არაფერს ”ძირეულად” ახალს არ შეიცავს.

”მე შემიძლია ის ვთქვა, რომ ჩემი რწმენით, ახლა, ომიდან ერთი წლის შემდეგ და მას მერე, რაც საკითხთან დაკავშირებით საკმაო რაოდენობის კვლევა და ანგარიში გამოქვეყნდა, ძირითადი მოვლენები საკმაოდ კარგადაა ცნობილი” - ამბობს სემნები - ”მე ველი, რომ ეს კვლევა, ალბათ, ახალ ფაქტებს გამოამზეურებს, მაგრამ გამიკვირდებოდა, თუ მათ შორის რაღაც ისეთს აღმოვაჩენდი, რაც ძირეულად შეცვლიდა მოვლენათა განვითარების ჩვენეულ ხედვას”.

კერძო საუბრებში, ევროკავშირის ოფიციალურმა პირებმა რადიო "თავისუფლებას" უთხრეს, რომ ანგარიში არ იქნება ცალმხრივი და არ დაადანაშაულებს მხოლოდ საქართველოს, როგორც ამას ადრე გამოჟონილი ინფორმაციის მიხედვით ვარაუდობდნენ. რეალურად ანგარიში საქართველოსა და რუსეთს თითქმის ერთნაირად დაადანაშაულებს.

როგორც მოსალოდნელია, ანგარიში საორიენტაციოდ მოვლენათა დასავლურ ხედვას გაყვება. ამ ხედვის თანახმად, საქართველომ დიდი ხნის და სასტიკ რუსულ პროვოკაციებზე ზედმეტად მწვავედ ირეაგირა. მართალია საქართველოს ჯარმა შესაძლოა პირველმა ისროლა, მაგრამ სწორედ რუსეთი ერეოდა აფხაზეთისა დასამხრეთ ოსეთის ტერიტორიების საქმეებში. ამან გამოიწვია ის ჯაჭვური რეაქცია, რომელიც ომით დასრულდა. საქართველოს ოფიციალური პირები, როგორც ჩანს, შეურიგდნენ იმ ფაქტს, რომ მათ გარკვეულ ბრალეულობას დააკისრებენ. თუმცა ერთმა მაღალი რანგის ოფიციალურმა პირმა რადიო ”თავისუფლებას” უთხრა, რომ თბილისის რწმენით, ”კანონი მათ მხარეზეა”. ოფიციალურმა პირმა ის იგულისხმა, რომ რუსეთის ჩარევას საქართველოს საქმეებში დიდი ხნის იტორია აქვს და აღნიშნა, რომ ”ომი 2008 წლის 7 აგვისტოს არ დაწყებულა”.

ურთიერთბრალდებები მოსალოდნელია

დღემდე მხოლოდ ნიკარაგუამ და ვენესუელამ მისდიეს რუსეთის მაგალითს და აფხაზეთისა და სამხრეთ ოსეთის დამოუკიდებლობა აღიარეს. რუსეთის ბრალდებები სამხრეთ ოსეთში საქართველოს მიერ ჩადენილი გენოციდისა და სხვა სამხედრო დანაშაულების შესახებ, უსაფუძვლო აღმოჩნდა.

საქართველოს ახლა რუსეთთან მომქანცველ ცივ ომს ელის. ზემოთ ნახსენებმა ოფიციალურმა პირმა განაცხადა, რომ ანგარიშის გამოქვეყნების შემდეგ საქართველო და რუსეთი, ალბათ, რამდენიმე დღის განმავლობაში ურთიერთბრალდებებს გაცვლიან, თუმცა პროცესი საბოლოოდ ჩაცხრება.

ასეთია ძირითადად ევროკავშირის მოლოდინიც.

პიტერ სემნების თქმით, ბლოკი დოკუმენტის ინტერპრეტაციას სხვებს დაუთმობს.

”ეს რაღა თქმა უნდა, არ არის საბოლოო ჭეშმარიტება ომზე, არამედ ის დანახულ უნდა იქნას, როგორც წინ წამოწევა ფაქტებისა, რომლებიც კომპლექსურ მოვლენათა მთელ წყებას უკავშირდება და რომლებიც რეალურად გასული წლის აგვისტოს ომამდე დიდი ხნით ადრე დაიწყო”.

ომის დასრულებას 2008 წლის აგვისტოში ევროკავშირმა შეუწყო ხელი და ახლაც ჟენევის მოლაპარაკებებზე ის საკვანძო მედიატორის როლს ასრულებს.

მაგრამ ბლოკის ინტერესები ბევრად უფრო ფართოა. მას რუსეთთან საქმიანი ურთიერთობები სჭირდება . ევროკავშირი მოსკოვს სტრატეგიულ პარტნიორად მიიჩნევს. მისი ენერგომომარაგება ბლოკისთვის სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია, ისევე, როგორც მოსკოვთან მისი თანამშრომლობა სხვა სფეროებში.

საქართველო, თავის მხრივ, ევროკავშირის აღმოსავლეთის პარტნიორობის პროგრამის საკვანძო ნაწილად რჩება. მიუხედავად იმისა, რომ თბილისის პოზიცია ომის შემდეგ ევროკავშირის თვალში შეირყა, და ამ ფაქტს ქართველი ჩინოვნიკებიც აცნობიერებენ, ბლოკს კვლავინდებურად უნდა ქვეყნის დახმარება.

ევროკავშირის სამეთვალყურეო მისია, რომელიც საქართველოს, აფხაზეთსა და სამხრეთ ოსეთს შორის არსებულ სადემარკაციო ხაზებზე პატრულირებს, ერთადერთი საერთაშორისო ძალაა კონფლიქტურ ზონებში. ამ წლის დასაწყისში რუსეთმა მოახერხა სამხრეთ ოსეთიდან ევროპის უსაფრთხოებისა და თანამშრომლობის ორგანიზაციის მეთვალყურეთა და აფხაზეთიდან გაეროს მონიტორების გაძევება.

ამავე დროს საქართველოს იმედი, რომ ევროკავშირის სამეთვალყურეო მისიაში შეერთებული შტატებიც ჩაერთვებოდა, გაქრა. ევროკავშირის წევრი ქვეყნების, მაგალითად საფრანგეთის პროტესტი, რომელიც იმით იყო გამოწვეული, რომ ევროკავშირსა და რუსეთს შორის ურთიერთობათა გამწვავებას უფრთხოდნენ, იდეის თაროზე შემოდების მიზეზი გახდა.

ახლად შექმნილი რეალობის შესაბამისად, ევროკავშირის მიმართ საქართველოს მოლოდინებმაც იკლო. ახლა საქართველოს ხელისუფალთათვის მათავრი ეკონომიკური დახმარების პროგრამაა.

რაც შეეხება პოლიტიკურ ფრონტს, თბილისმა იცის, რომ სტატუს კვოს შენარჩუნება საკმაოდ რთული იქნება, რადგან ევროკავშირი ახლა თავისი საკონსტიტუციო მომავლითაა შეშფოთებული და ელის, რომ საკითხი ამ რამდენიმე თვეში გადაიჭრება. შვედეთის შემდეგ ევროკავშირის პრეზიდენტობას ექვსი თვით ესპანეთი ჩაიბარებს, მას ბელგია მოყვება. არც ერთი ეს ქვეყანა არ არის ისე დაინტერესებული აღმოსავლეთ პარტნირობის პროგრამით, როგორც შვედეთი. ასე რომ თბილისს, ევროკავშირის ყურადღების არელაში დასარჩენად, რთული ბრძოლა დასჭირდება.

შესაბამისად, საქართველოს ოფიციალურ პირებს მხოლოდ ის შეუძლიათ, რომ ევროკავშირისგან მხარდაჭერის შესახებ სიგნალებს დაელოდონ.

ორიგინალი Click Here to Read More..

ევროპული ანგარიში საქართველოს ომის გამო ორივე მხარეს დაადანაშაულებს

იმ ოფიციალური პირის ინფორმაციით, ვინც იცნობს კომისიის ნამუშევარს, ხანგრძლივი გამოძიების შემდეგ, ევროპის კავშირის მანდატით მოქმედი გამომძიებლები, როგორც მოსალოდნელია, დაასკვნიან რომ სამხრეთ-ოსეთის სეპარატისტებზე შეტევით, ომს საქართველომ დაუდო სათავე, რაც უარყოფს თბილისის განმარტებებს შეტევის თავდაცვითი ხასიათის შესახებ

მაგრამ ოფიციალური პირის თქმით, ანგარიში ამ დასკვნას არანაკლებ წონადი არგუმენტით დააბალანსებს: თუ საქართველომ პირველმა ისროლა, რუსეთმა შექმნა და გამოიყენა გარემოებები, რომლის შედეგადაც ომი დაიწყო. წლების მანძილზე, რუსეთი აფხაზეთსა და სამხრეთ-ოსეთში აქეზებდა სეპარატისტულ მოძრაობებს, ანკლავებში არიგებდა რუსულ პასპორტებს და განამტკიცებდა თავის სამხედრო შესაძლებლობებს.

ევროპის კავშირის კვლევა გასული აგვისტოს ომის ყველაზე ავტორიტეტული გამოძიებაა, რომელმაც გააჩანაგა საქართველო, ხოლო რუსეთისა და დასავლეთის ურთიერთობები პოსტ-ცივი ომის შემდგომ პერიოდში დაბალ ნიშნულზე დაიყვანა. რუსეთიც და საქართველოც ამტკიცებენ, რომ ისინი თავდაცვის მიზნით მოქმედებდნენ და ორივე დედაქალაქში დღემდე შემორჩენილი გაღიზიანებით, მთელი ძალით ცდილობენ საერთაშორისო საზოგადოებას მოწინააღმდეგის ქმედებები დააგმობინონ.

გამომძიებლები ზედმიწევნით იცავდნენ ანგარიშის კონტენტს, რომელსაც ევროპის კავშირის მინისტრთა საბჭოს ოთხშაბათს შუა დღისთვის წარუდგენენ და რომელიც ამის შემდეგ საჯაროდ ხელმისაწვდომი გახდება. მისიის სპიკერმა გამოქვეყნებამდე ანგარიშის კონტენტის განხილვაზე უარი განაცხადა.

იმით, რომ ორივე მხარეს დაადანაშაულებს, ანგარიში, როგორც სჩანს ვერ შეწყვეტს დებატებს იმის თაობაზე, თუ რომელ მხარეს ენიჭება საბოლოო პასუხისმგებლობა. სახელმწიფოების უმეტესობამ ანკლავებთან დაკავშირებით მტკიცე პოზიცია დაიკავა და მხოლოდ რუსეთმა, ნიკარაგუამ და ვენესუელამ აღიარეს მათი დამოუკიდებლობა. ევროპა და შეერთებული შტატები ერთნაირად აკრიტიკებენ კრემლს საქართველოს საზღვრების ძალადობრივი შეცვლისა და საფრანგეთის შუამავლობით დადებული იმ ექვსპუნქტიანი საზავო შეთანხმების დარღვევის გამო, რომელიც რუსეთს ჯარის ომამდელ პოზიციებზე გაყვანაში ავალდებულებდა.

მაგრამ გამოძიება იმით, რომ განსაზღვრავს, თუ ვინ დაიწყო ომი, ახალ სიტყვას იტყვის. სააკაშვილი ამბობდა, რომ სამხრეთ-ოსეთის დედაქალაქის დაბომბვის გარდა სხვა არჩევანი არ ჰქონდა და სხვადასხვანაირად ხსნის ამ ნაბიჯის აუცილებლობას - ეს საჭირო იყო ქართულ სოფლებზე შეტევის შესაჩერებლად, რეგიონზე კონტროლის აღსადგენად, ან უკვე დაწყებული რუსული შეტევის მოსაგერიებლად. საქართველომ ასევე გაავრცელა სამხრეთ-ოსეთის მესაზღვრეების სატელეფონო საუბრის ჩანაწერი. ამ ჩანაწერს უნდა დაედასტურებინა, რომ რუსეთის საჯავშნო შენაერთი სამხრეთ-ოსეთში, ცხინვალზე ქართულ შეტევამდე ერთი დღით ადრე შემოვიდა.

რუსეთის განცხადებებსაც ალბათ ყურადღებით შეისწავლიან. კრემლი აცხადებს, რომ საქართველოში რუსეთის მოქალაქეების დასაცავად შეიჭრა, რასაც საფუძვლად დაედო მოსკოვის მიერ სეპარატისტული ანკლავების მოქალაქეებისთვის რუსული პასპორტების დარიგება. რუსეთი, საერთაშორისო სამართლის მნიშვნელოვანი პრინციპის მოშველიებით იმასაც აცხადებს, რომ ის იძულებული იყო გენოციდის შესაჩერებლად ემოქმედა.

რუსეთი იმასაც აცხადებს, რომ უფლება ჰქონდა დაეცვა სამხრეთ-ოსეთში ლეგალურად განლაგებული სამშვიდობო შენაერთები. ეს არგუმენტი უფრო მყარად გამოიყურება, მაგრამ გაურკვეველია სადამდე შეიძლება გავრცელდეს მსგავსი არგუმენტაცია, რადგან რუსულმა ჯარმა არა მხოლოდ სამხრეთ-ოსეთსა და აფხაზეთზე დაამყარა კონტროლი, არამედ საქართველოს ცენტრისკენაც დაიძრა და აქაურობა დაბომბა. მოგვიანებით მან ორივე ტერიტორიის დამოუკიდებლობა აღიარა, მათი საზღვრების დაცვის წინადადებით გამოვიდა და რეალურად საქართველოს ტერიტორიის მეხუთედი წაართვა.

კომისიამ, რომელსაც შვეიცარელი დიპლომატი ჰეიდი ტალიავინი უდგას სათავეში, გასულ დეკემბერს დაიწყო მუშაობა, იმ დებატების ფონზე, თუ რამდენად მტკიცედ უნდა დაუჭიროს მხარი ევროპამ საქართველოს რუსეთთან მიმდინარე კონფლიქტში. აღმოსავლეთ-ევროპის ქვეყნები აცხადებდნენ, რომ საქართველოში მოსკოვის პოლიტიკა მისი სახიფათო ექსპანსიონისტური ტენდენციების გამოხატულებაა. ზოგიერთი დასავლეთ-ევროპაში სააკაშვილისადმი უფრო სკეპტიკურად იყო განწყობილი, რომელმაც აფხაზეთსა და სამხრეთ-ოსეთზე კონტროლის აღდგენა, თავისი მმართველობის მიზნად გამოაცხადა.

დავა მას შემდეგ ჩაწყნარდა. შიდა ოპოზიციის მცდელობა დაემხო სააკაშვილის მმართველობა ჩაიშალა, ხოლო ნატო-მ და შეერთებულმა შტატებმა რუსეთთან ურთიერთობების დასათბობად ფრთხილი ნაბიჯები გადადგეს. საქართველოს ლიდერების განცხადებით, რომლებიც დღემდე სარგებლობენ ვაშინგტონის მტკიცე პოლიტიკური მხარდაჭერით, ისინი ეთანხმებიან იმ ფაქტს, რომ სწრაფად და ძალისმიერად ვერ დაიბრუნებენ ტერიტორიებზე კონტროლს.

მაგრამ ამ ანგარიშს მაინც გარკვეული შფოთით ელიან. ის ომის წლისთავის წინ უნდა გამოქვეყნებულიყო, მაგრამ ახალი დოკუმენტების მოძიების გამო, ორი თვით გადაიდო. ევროპის კავშირის სამეთვალყურეო მისიამ გასულ კვირას განაცხადა, რომ კონფლიქტურ ზონებში განამტკიცებს პატრულირებას, რათა მოიგერიოს შესაძლო ძალადობა.

ორიგინალი

Click Here to Read More..

რუსეთსა და საქართველოს შორის შეტაკება შეიძლება აფხაზეთის გამო მოხდეს

ოუენ მეთიუსი, ანა ნემცოვა

მთელი ზაფხულის განმავლობაში, კრემლის წარმომადგენლები მინიშნებებს აკეთებდნენ, რომ რუსეთს და საქართველოს შორის შეიძლება საბრძოლო მოქმედებები განახლებულიყო. ახლა როგორც სჩანს, მოსკოვმა სიტუაციის დაძაბვა გადაწყვიტა

გასულ კვირას, რაკეტებით შეიარაღებული რუსული საგუშაგო ხომალდი, საქართველოს ერთ-ერთი სეპარატისტული რეგიონის, აფხაზეთის სანაპირო პორტში შევიდა. მოსკოვი აცხადებს, რომ პორტში კიდევ ცხრა გემს შეიყვანს. ისინი მცირე საარტილერიო კატარღების ფლოტილიას დაუპირისპირდებიან, რომელიც საქართველოს ამერიკელებმა გადასცეს და რომელიც დღემდე აფხაზეთის ფაქტობრივ ბლოკადას ახორციელებდა: აკავებდა გემებს (მათ თურქული სატვირთო გემიც დააკავეს), რომლებიც აჯანყებული მთავრობის მხარდაჭერას ცდილობდნენ. ჯერ-ჯერობით ქართულ კატარღებს რუსულ გემებთან კონფრონტაცია არ უცდიათ, თუმცა რუსული ფლოტის გამოჩენა საქართველოს პრეზიდენტს და მის ამერიკელ მოკავშირეებს ჩიხში აქცევს. რუსეთ-საქართველოს ახალი ომი არის ის, რაც პრეზიდენტ ობამას დღეს ყველაზე ნაკლებად სჭირდება, განსაკუთრებით ახლა, როდესაც მან მოსკოვთან ურთიერთობები ”გადატვირთა.” ობამამ უარი სთქვა ანტი-სარაკეტო თავდაცვის პროგრამაზე, რომელსაც კრემლი გააფთრებით ეწინააღმდეგებოდა. იმავდროულად, თუკი საქართველოს აფხაზეთზე ბლოკადის მოხსნა მოუწევს, ეს სააკაშვილისთვის - შფოთიან რეგიონში შეერთებული შტატების საკვანძო დემოკრატიული მოკავშირისთვის - სერიოზული მარცხი იქნება. იმავდროულად, მოსკოვში როგორც სჩანს ”მკაცრი ხაზის” მომხრეებმა, საკუთარი გავლენის აღდგენა მტკიცედ გადაწყვიტეს. რუსეთის პარლამენტის ერთ-ერთმა წევრმა უკვე განაცხადა, რომ საქართველო ”დენთით სავსე კასრის გარშემო ანთებული ჩირაღდნით დარბის.” ზამთარი შეიძლება ცხელი აღმოჩნდეს.

ორიგინალი

Click Here to Read More..

ევროკავშირი, კავკასიური ომის შესახებ ანგარიშის გამოქვეყნების წინ, პატრულირებას ამკაცრებს

ნენსი ისენსონი

იმ დროს, როდესაც ევროკავშირი იმ გამოძიების შედეგების მოსასმენად ემზადება, რომელსაც უნდა დაედგინა, თუ ვინ დაიწყო გასული წლის ომი რუსეთთან, საქართველოში ევროკავშირის პატრულირება გამკაცრდა.

ნოემბერში ევროპის კავშირმა შექმნა კომისია, რომელსაც უნდა გამოეძია რუსეთსა და საქართველოს შორის 2008 წლის აგვისტოში მომხდარი ომის მიზეზები. შედეგები ოთხშაბათს, 30 სექტემბერს გამოქვეყნდება.

კვლევის მიზანი იყო იმის გარკვევა, თუ რამ გამოიწვია ომი, ერთის მხრივ საქართველოსა და მეორეს მხრივ რუსეთსა და ქართულ სეპარატისტულ ტერიტორიებს, სამხრეთ-ოსეთსა და აფხაზეთს შორის.

ჯარი მზადყოფნაშია

ომი იმით დამთავრდა, რომ რუსულმა ჯარმა ქართული არმია სეპარატისტული რეგიონებიდან გამოაძევა, ეს რეგიონები კი რუსეთმა დამოუკიდებელ სახელმწიფოებად აღიარა.

მოსკოვმა მოსაზღვრე რაიონებში ათასობით სამხედრო დატოვა და რეგიონში არ უშვებს ევროკავშირის მეთვალყურეებს, სადაც დაძაბულობა გრძელდება.

მისიის ხელმძღვანელმა ჰანსიორგ ჰაბერმა Associated Press-ს სამშაბათს განუცხადა, რომ სასაზღვრო რაიონში სიმშვიდე ძირითადად შენარჩუნებულია და ის იმედოვნებს, რომ ოთხშაბათს, ევროკავშირის ანგარიშის გამოქვეყნების შემდეგ არ შეიცვლება სიტუაცია.

მოსალოდნელია დაბალანსებული ანგარიში

კვლევას კავკასიის კონფლიქტების ექსპერტი, შვეიცარელი დიპლომატი ჰეიდი ტალიავინი ხელმძღვანელობდა. დოკუმენტის უსაფრთხოებას მკაცრად იცავენ იმ სპეკულაციების ფონზე, რომ ანგარიში მოსკოვსაც და თბილისსაც დაადანაშაულებს, რასაც შეიძლება ლოკალური პოლიტიკისთვისაც და საერთაშორისო დიპლომატიისთვისაც ფეთქებადსაშიში შედეგები მოჰყვეს.

მაგრამ სულ ბოლო დროს მედია იტყობინება, რომ დოკუმენტი ალბათ დაბალანსებული იქნება და მასში ორივე მხარეს გააკრიტიკებენ.

ორიგინალი Click Here to Read More..

რუსეთი იცინის - ევროკავშირი სააკაშვილს აკრიტიკებს

სიმუს მარტინი

იმ წარსული დღეების შემდეგ, როდესაც პრეზიდენტები კლინტონი და ელცინი 1990-იანი წლების სამიტებზე ერთად ქირქილებდნენ, რუსეთს საერთაშორისო სცენაზე მისი საუკეთესო სამი თვე დაუდგა

გარდა იმისა, რომ აშშ-ს პრეზიდენტმა ბარაკ ობამამ პოლონეთსა და ჩეხეთის რესპუბლიკაში სარაკეტო ფარის განთავსების გეგმას გადახედა, მან ფაქტობრივად გამორციხა უახლოეს მომავალში უკრაინის და საქართველოს ნატო-ში გაწევრიანება. ახლა კი, ამ ყველაფერს გერმანული ჟურნალის Der Spiegel-ის თანახმად კიდევ ერთი ”ბედნიერება” დაემატა. ჟურნალში ბრიუსელის დიპლომატიური წყაროებიდან ინფორმაციამ გაჟონა, რომ ევროკავშირის დასკვნა რუსეთთან შარშანდელი აგვისტოს ომის დაწყებისთვის საქართველოს პრეზიდენტს მიხეილ სააკაშვილს დაადანაშაულებს.

როგორც მოსალოდნელია, რუსეთს სააკაშვილის უგუნურ თავგადასავალზე საპასუხო ნაბიჯის მასშტაბურობის გამო გააკრიტიკებენ, მაგრამ უფრო მეტი ზეწოლის ქვეშ სწორედ საქართველოს ლიდერი აღმოჩნდება. რუსეთის პრეზიდენტი დიმიტრი მედვედევი და მისი პრემიერ-მინისტრი ვლადიმერ პუტინი შიდა პოლიტიკურ ზეწოლას გადაურჩებიან, მაგრამ სააკაშვილი, თავისი წინდაუხედავი ქმედებების გამო საკუთარ ქვეყანაში უკვე იქცა ოპოზიციური ძალებისგან სასტიკი თავდასხმების ობიექტად.

თუკი Der Spiegel-ის ცნობები სარწმუნოა, ევროკავშირის ანგარიში მის პოლიტიკურ კუბოზე ბოლო ლურსმანს დააჭედებს.

ივლისში, მოსკოვში ობამამ ნატო-ში ისეთი ქვეყნების გაწევრიანებაზე, როგორებიც უკრაინა და საქართველო არიან, მნიშვნელოვანი განცხადება გააკეთა. მან სთქვა - ”ნებისმიერ ქვეყანას, იმისთვის რომ ნატო-ს მსგავსი ორგანიზაციის წევრი გახდეს, ესაჭიროება რომ მაგალითად ამას მისი მოსახლეობის უმრავლესობა ემხრობოდეს, მათ რეფორმები უნდა გაატარონ, უნდა შეეძლოთ ალიანსის მისიაში თავიანთი წვლილის შეტანა.”

”და ნება მიბოძეთ მკაფიოდ ვთქვა: ნატო რუსეთთან თანამშრომლობის და არა კონფრონტაციის ძიებაში უნდა იყოს.”

დიდი ხნის განმავლობაში, პერიოდულად ჩატარებული საზოგადოებრივი აზრის გამოკითხვებიდან ცხადი იყო, რომ უკრაინის მოსახლეობის დიდ უმრავლესობას არ სურდა ნატო-ს წევრობა, შესაბამისად ქვეყანა, აშშ-ს პრეზიდენტის მიერ დასახელებული პირობის მიხედვით, დღევანდელ დღეს არ იმსახურებს ალიანსის წევრობას.

რაც შეეხება საქართველოს, სააკაშვილის მმართველობის დროს, რუსეთთან კონფრონტაცია მისი პოლიტიკის გამორჩეული ნაწილი გახლდათ.

მოკლედ რუსეთს, მის მიერ საფრთხედ აღქმულ ”ანტი-სარაკეტო რაკეტას” საზღვრებიდან მოაშორებენ, ობამას მიერ მოსკოვში გახმოვანებული დოქტრინით, ასევე მოსკოვის ნატო-ზე ნერვიულობის საფუძველიც შემცირდა, რომელიც მას ახლო მეზობლების საქართველოს და უკრაინის სახით უახლოვდებოდა და ევროკავშირი მის მოსისხლე მტერს სააკაშვილს დატუქსავს.

ძალიან მალე აშშ და მისი მოკავშირეები ამ პოლიტიკის შედეგებს მიიღებენ. მოსკოვმა უკვე განაცხადა, რომ კალინინგრადში რაკეტებს არ განათავსებს. კალინინგრადი რუსეთის ტერიტორიაზე, პოლონეთსა და ლიტვას შორის მდებარე პატარა ტერიტორიაა.

გასულ კვირას, ნიუ-იორკში გაერო-ში, ობამა და მედვედევი თითქოს ყველა საკითხზე შეთანხმებულები იყვნენ.

იმ დროს, როდესაც ირანის წინააღმდეგ სანქციების მიღებას ჩინეთი ღიად დაუპირისპირდა, მედვედევმა განაცხადა, რომ ამგვარი სანქციები ზოგიერთ გარემოებებში მისაღებია.

ყველა ნიშანი არსებობს იმისა, რომ კონფრონტაცია, რომელიც ჯორჯ ბუშის და განსაკუთრებით დიკ ჩეინის მმართველობის დროს არსებობდა, განმუხტვის ახალი პერიოდით შეიცვლება, თუმცა წინ კიდევ ბევრი დაბრკოლება იქნება გადასალახი, რადგან ცივი ომის რაინდები ორივე მხარეს არიან, ისინი პროცესის ჩიხში მოსაქცევად ყოველთვის მომზადებულები იქნებიან.

წყაროები იტყობინებიან, რომ რუსეთში უკვე საუბრობენ მედვედევსა და პუტინს შორის დაძაბულობაზე, რომლებმაც მინიშნება გააკეთეს, რომ 2012 წლის არჩევნებზე ერთმანეთს დაუპირისპირდებიან. დღევანდელ დღეს რუსულ საზოგადოებას პუტინი შეიძლება უფრო მოსწონდეს, მაგრამ როგორც ჰაროლდ ვილსონმა სთქვა, ერთი კვირა პოლიტიკისთვის ხანგრძლივი დროა, სამი წელი კი მარადისობაა.

ორიგინალი Click Here to Read More..

საქართველოს მხსნელი?

ნილ აშერსონი

დიპლომატიურ ხაფანგში გაბმული ქვეყნისთვის გადარჩენის საუკეთესო იმედი, ახალგაზრდა ოპოზიციური ლიდერია

”რუსებს მოსწონთ ის რაც დღეს საქართველოში ხდება.” ახალგაზრდა ქართველი, ირაკლი ალასანია, ვისაც დასავლეთში ბევრი სიამოვნებით იხილავდა პრეზიდენტის პოსტზე მიხეილ სააკაშვილის შემცვლელად, ამ თვეში ლონდონში იმყოფებოდა და შეწუხებული საუბრობდა მისი ქვეყნის დიპლომატიურ უუნარობაზე.

34 წლის ალასანია უკვე გამოცდილი პოლიტიკოსია, გლობალური კონტაქტებით, განსაკუთრებით შეერთებულ შტატებთან, სადაც ობამას ადმინისტრაცია სააკაშვილის სიჯიუტის მიმართ გაღიზიანებას არ მალავს. სამხრეთ-ოსეთის გამო რუსეთთან კატასტროფული ომიდან ერთი წლის შემდეგ, საქართველო კვლავ თავის ”ტერიტორიულ მთლიანობას” იჩემებს და ეს იმის მიუხედავად, რომ აფხაზეთის და სამხრეთ-ოსეთის დე-ფაქტო დამოუკიდებლობა უკვე მეთექვსმეტე წელია რაც რეალობაა.

ომის დასრულებისთანავე რუსეთმა ორივე რეგიონის დამოუკიდებლობა ოფიციალურად აღიარა, მაგრამ აწ უკვე ყოფილი ბუშის ადმინისტრაცია, ნატო და ევროკავშირი საქართველოს პოზიციებზე მტკიცედ დადგნენ. დასავლური მედია ამ ტერიტორიებს დღემდე ”აჯანყებულ ქართულ რეგიონებად” მოიხსენიებს. გასულ კვირას Guardian-ში გამოქვეყნებულ ღია წერილში, რომელსაც ხელს აწერდნენ ჩეხეთის ყოფილი პრეზიდენტი ვაცლავ ჰაველი და 1989 წლის რევოლუციების რამდენიმე ვეტერანი, მსოფლიოს იმაში არწმუნებდნენ რომ მათ საქართველოს ”ტერიტორიული მთლიანობა” უნდა დაიცვან. იმავე კვირას, ”სამხრეთ-კავკასიაში უსაფრთხოების” საკითხებზე ჟენევის მოლაპარაკებების ბოლო რაუნდიც უშედეგოდ დასრულდა - ქართული მხარე არ თანხმდება ”ძალის გამოუყენებლობის” შესახებ ხელშეკრულებას.

მაგრამ სხვაგან აფხაზეთთან დაკავშირებით პროცესი ადგილიდან დაიძრა. გასულ კვირას, ვენესუელამ, ნიკარაგუას და რუსეთს მიბაძა და აფხაზეთის შავი ზღვის პატარა ნაყოფიერი სანაპირო ზოლის დამოუკიდებლობა აღიარა. სამხრეთ-ოსეთისაგან განსხვავებით აფხაზეთს რუსეთის პროტექტორატობა არ სურს, თუმცა ის რუსეთის სამხედრო და ეკონომიკურ მხარდაჭერაზე სულ უფრო მეტად ხდება დამოკიდებული.

გასულ თვეში ქართულ-აფხაზური ჩიხი საზღვაო სამხედრო დაპირისპირებაში გადაიზარდა. ქართულმა საზღვაო პატრულმა თურქული გემი დააკავა, რომელსაც აფხაზეთში საწვავი გადაჰქონდა, გემის კაპიტანს კი კონტრაბანდის ბრალდებით 24 წლით თავისუფლების აღკვეთა მიუსაჯეს. ეს ძალიან სარიკსო ნაბიჯი გახლდათ. აგვისტოს ომის შემდეგ, აფხაზეთის სანაპიროს რუსეთის შავი ზღვის ფლოტის სარაკეტო კრეისერები იცავდნენ. რამდენიმე დღის წინ, რუსეთმა აფხაზეთის ტერიტორიული წყლების დაცვის მიზნით ზღვაში საპატრულო გემი გაგზავნა, რომელიც ამ ტერიტორიაზე გამოჩენილ ნებისმიერ ქართულ გემს დააკავებს. შავ ზღვაზე სიტუაცია იძაბება. თურქი დიპლომატები საქართველოში გადაფრინდნენ და თავიანთი კაპიტნის გათავისუფლებას მიაღწიეს, მაგრამ შემდეგ საქართველოს რჩევის საპირისპიროდ, ერთ-ერთმა მათგანმა მოლაპარაკებები სოხუმში, აფხაზეთის დედაქალაქშიც გამართა. ისეთი შთაბეჭდილება იქმნება, რომ რეგიონში თურქეთი ახალ პოლიტიკას იწყებს.

თურქეთს ფართო აფხაზური უმცირესობა ჰყავს, რომელსაც მისი სამშობლოს იზოლაციისგან დახსნა სურს. შეიძლება თუ არა საქართველო დაარწმუნონ იმაში, რომ მან აფხაზეთს და თურქეთს შორის რეგულარული კონტაქტების შესაძლებლობა დაუშვას, მაგალითად გემებით მიმოსვლა სოხუმის და ტრაპიზონის პორტებს შორის? მომავალში ამას შესაძლოა საქართველოს, თურქეთს და აფხაზეთს შორის ერთობლივი სტრატეგიის ჩამოყალიბება მოჰყვეს, რომლის მიზანი აფხაზეთის რუსეთზე დამოკიდებულების შემცირება გახდება. ეს კი თავის მხრივ, საქართველო-აფხაზეთის დაახლოებას გზას გაუხსნიდა და ”ტერიტორიული მთლიანობის” საკითხის სიმწვავეს გაანელებდა.

ირაკლი ალასანია ფაქტობრივად ერთადერთი ქართველი პოლიტიკოსია, რომელსაც აფხაზეთის ლიდერები პატივს სცემენ. მისი მამა დაიღუპა - ამბობენ რომ მოკლეს - 1993-94 წლების ომში, როდესაც აფხაზეთმა საქართველოზე გაიმარჯვა და მიუხედავად იმისა, რომ სწორედ იგი იყო მათთან მოლაპარაკებებზე პასუხისმგებელი, მან შესძლო და ყველაზე ცოტა აფხაზებს ჩარჩო ხელშეკრულებაზე შეუთანხმდა, მაგრამ პრეზიდენტმა სააკაშვილმა ის უარყო, ხოლო ალასანია გაერო-ში ელჩად ”განდევნა.” 2008 წლის ომამდე, ის ძალიან მცირე ხნით კვლავ ეწვია სოხუმს, იმ იმედით, რომ ახალი ურთიერთგაგებისთვის მიეღწია. ომის შემდეგ მან სააკაშვილთან კავშირი გაწყვიტა და ახლა ოპოზიციურ პარტიას ”ჩვენი საქართველო - თავისუფალ დემოკრატებს” ხელმძღვანელობს.

ლონდონში ალასანია ფრთხილი იყო. აგვისტოს ომს ის კვლავინდებურად აღწერს, როგორც ”რუსულ აგრესიას,” თუმცა ”ქართული მხარის შეცდომით,” მაგრამ ის ძველებურად დარწმუნებულია, რომ შესაძლებელია აფხაზებთან მშვიდობიანი თანაცხოვრება და მიაჩნია, რომ მათი მხრიდან სტაბილურობისა და ეთნიკური იდენტურობის დაცვის სურვილი გულწრფელია.

მაგრამ ამასობაში საქართველო ხაფანგშია. იმით, რომ არარეალურ მოთხოვნას ეკიდება, რომ აფხაზეთი და სამხრეთ-ოსეთი პროვინციებია, რომლებიც უცხო ქვეყანას ოკუპირებული აქვს, საქართველომ მანევრირების თავისუფლება დაკარგა. რუსეთს პერმანენტული გამართლება ეძლევა ”ჩარევისა და მშვიდობის შენარჩუნებისთვის” და აფხაზეთს თავს ახვევს მის ძალაუფლებას. კონფლიქტის განახლების საფრთხე იმას ნიშნავს, რომ საქართველოს ნატო-ში გაწევრიანება გაურკვეველი ვადით გადაიდო და პრეზიდენტ სააკაშვილის მთავრობა კვლავ დასავლეთზე, დიდწილად კი ამერიკის მხარდაჭერაზეა დამოკიდებული.

შესაძლოა ქართული უსუსურობა დიდი ზესახელმწიფოების ინტერესშია. რა თქმა უნდა, ეს აწყობს რუსეთს. ეს არის ის, რასაც ირაკლი ალასანია გულისხმობს, როდესაც ამბობს რომ რუსეთს მოსწონს ის რაც საქართველოში ხდება, მაგრამ თუკი იგი შესძლებს რადიკალურად ახალი პოლიტიკისკენ საკმარისი რაოდენობის ამომრჩევლების მოქცევას, ის შესაძლოა გახდეს კაცი, რომელიც საქართველოს ამ ხაფანგიდან გაათავისუფლებს.

ორიგინალი

Click Here to Read More..

ევროკავშირი საქართველოს ომზე ანგარიშს ელოდება

ბრიუსელი - ევროპის კავშირის დიპლომატების ინფორმაციის თანახმად, რუსეთსა და საქართველოს შორის 2008 წლის აგვისტოს ომის გამომწვევი მიზეზების დამდგენი კომისიის მუშაობის შედეგები ბრიუსელში ოთხშაბათს იქნება წარდგენილი

გამოძიება ევროკავშირის დავალებით ნოემბერში დაიწყო და მას უნდა შეესწავლა მოვლენების მიმდინარეობა, რომელთაც შედეგად ერთის მხრივ საქართველოსა და მეორეს მხრივ რუსეთსა და ქართულ სეპარატისტულ რეგიონებს, სამხრეთ-ოსეთსა და აფხაზეთს შორის ომი მოჰყვა. კომისიას სათავეში გამოცდილი შვეიცარელი დიპლომატი ჰეიდი ტალიავინი უდგას.

ევროკავშირის დიპლომატების ცნობით, ტალიავინი, ექსპერტი კავკასიის კონფლიქტებში, თავის ანგარიშს ევროკავშირსა და გაერთიანებული ერების ორგანიზაციაში რუსეთისა და საქართველოს ელჩებსა და წარმომადგენლებს ოთხშაბათს დილით გააცნობს.

მოსალოდნელია, რომ დოკუმენტი საჯაროდ ოთხშაბათს საღამოს გამოქვეყნდება.

იმ სპეკულაციების ფონზე, რომ ანგარიში მოსკოვსაც და თბილისსაც დაადანაშაულებს, დოკუმენტის უსაფრთხოებას მკაცრად იცავენ, რადგან მის გამოქვეყნებას შეიძლება ლოკალური პოლიტიკისთვის და საერთაშორისო დიპლომატიისთვის ფეთქებადსაშიში შედეგები მოჰყვეს.

მსგავსი სპეკულაციები მას შემდეგ კიდევ უფრო გამძაფრდა, რაც ტალიავინიმ ანგარიშის გამოქვეყნება ივლისის ბოლოს დათქმული ვადიდან, რაც ზუსტად ომის წლისთავს ემთხვეოდა, ორი თვით გადაავადა, მაგრამ ბოლო დროს მედია იტყობინება, რომ დოკუმენტი ალბათ დაბალანსებული იქნება და მასში ორივე მხარეს გააკრიტიკებენ.

ორიგინალი Click Here to Read More..

აშშ-სა და რუსეთის დამთბარმა ურთიერთობებმა ირანის წინააღმდეგ მიმართული ქმედებების თვალსაზრისით შეიძლება მცირე შედეგი მოიტანოს

კლიფორდ ლევი

მოსკოვი - ირანის წინააღმდეგ მიმართული უფრო მკაცრი სანქიციების დაწესების წინადადებას კრემლმა უკვე კარგა ხანია შეჭმუხნული შუბლითა და გულზე დაკრეფილი ხელებით უპასუხა. გასულ კვირას განწყობამ შერბილება იწყო და ობამას ადმინისტრაცია მიუახლოვდა დიპლომატიურ წარმატებას ირანის ბირთვული პროგრამის შეკავებისკენ მიმართულ ძალისხმევაში

მაგრამ რუსეთის პრეზიდენტის დიმიტრი მედვედევის შედარებით შემრიგებლური განცხადებების მიუხედავად, ადმინისტრაციამ აღმოაჩინა, რომ ყველაფერი შესაძლოა უმნიშვნელო შედეგით დასრულდეს. რუსეთი, ირანის მეზობელი, გეოპოლიტიკურად ბევრად უფრო გადახლართულია ირანთან, ვიდრე მსოფლიოს რომელიმე სხვა ქვეყანა და გაფუჭებული ურთიერთობების გამო ბევრად უფრო მეტი შეშფოთების საბაბი აქვს.

რუსეთს არც ის უნდა, რომ ვაშინგტონის განკარგულებით გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის მთელი ძლევამოსილება, ერთი ქვეყნის წინააღმდეგ მიმართოს. ეს იმასაც ხსნის, თუ ისტორიულად რატომ ცდილობს რუსეთი გააზავოს სანქციები ისე, როგორც ეს წინა რაუნდებში ირანთან დაკავშირებით გააკეთა.

უფრო მეტიც, კრემლმა შესაძლოა იმიტომაც იფრთხილოს, რომ გრძნობს - სამყაროში რომელშიც მას უფრო ნაკლები გავლენა აქვს, ვიდრე საბჭოთა კავშირის არსებობისას ჰქონდა, უშიშროების საბჭოში ვეტო-ს უფლება მას საკუთარი თავისადმი ყურადღებისა და პატივისცემის უზრუნველყოფისათვის გამოადგება. თუ რუსეთი დაუყოვნებლივ დაეთანხმება ხისტი მოქმედებების მოწოდებებს, მან შეიძლება გარისკოს და კიდევ ერთ ისეთ ქვეყნად იქცეს, რომლებიც შეერთებული შტატების უკან რიგად ჩამწკრივებულან. კრემლი თითქმის დანამდვილებით არ დაუშვებს ამას.

რუსეთის საგარეო საქმეთა მინისტრმა, სერგეი ლავროვმა, როგორც სჩანს უკვე დაიხია უკან მედვედევის კომენტარებში გამოხატული მხარდაჭერისგან.

როდესაც ლავროვს შეერთებული შტატების, ბრიტანეთისა და საფრანგეთის პარასკევის იმ განცხადებაზე ჰკითხეს, სადაც ეს სამი ქვეყანა ამტკიცებდა, რომ ირანმა არ გაამხილა ურანის გამდიდრების საიდუმლო საწარმოს არსებობა, მისი პასუხი ასეთი იყო - ეს იმის მტკიცებულება არ არის, რომ ირანმა რაიმე ცუდი გააკეთა. მან განაცხადა, რომ ჯერ კიდევ ნაადრევია ახალი სანქციების აუცილებლობაზე ლაპარაკი.

”როგორც მე გავიგე, კანონიერებასთან დაკავშირებით ყველაფერი გარკვეული არ არის” - ამბობს ლავროვი.

მან ასევე დატუქსა დასავლური სახელმწიფოები იმისთვის, რომ მათ სადაზვერვო სააგენტოების მიერ ურანის გამდიდრების ირანულ საწარმოზე ადრე არაფერი შეატყობინეს.

პრემიერ-მინისტრ ვლადიმერ პუტინს, რუსეთის უზენაეს ლიდერს, რომელიც შეერთებული შტატებისადმი უფრო ქორისებურ პოზიციას იკავებს, ამ ბოლო დღეებში მედვედევის პოზიციისთვის სანქციებთან დაკავშირებით, არაფრით მიუბაძავს.

მაგრამ ამ ბოლო თვეებში მთლიანად მოსკოვის დამოკიდებულება შეერთებული შტატებისადმი ერთმნიშვნელოვნად დათბა, დიდწილად პრეზიდენტ ობამას მიერ ურთიერთობების ”გადატვირთვის” სურვილის გამო, რაც საბოლოოდ შეიძლება რადიკალურ შემობრუნებად იქცეს.

ობამას გადაწყვეტილებას აღმოსავლეთ-ევროპაში ანტი-სარაკეტო სისტემის განთავსების ბუშისეული გეგმის გაუქმების შესახებ განსაკუთრებით შთამბეჭდავი ეფექტი ჰქონდა. მიუხედავად იმისა, რომ ამერიკის მტკიცებით მას მხოლოდ ირანის მსგავსი ქვეყნებისგან თავდაცვა უნდოდა, კრემლი სარაკეტო სისტემას რუსეთისთვის უშუალო საფრთხედ განიხილავდა.

გასულ კვირას მედვედევმა არაერთხელ გამოხატა ობამასადმი მადლიერება, რაც ბუშის მმართველობის ბოლო წლებში მოსკოვსა და ვაშინგტონს შორის არსებულ ურთიერთობებთან შედარებით კონტრასტს ქმნიდა. ობამას ადმინისტრაციის წარმომადგენლები მედვედევის განცხადებებს ციტირებდნენ, როგორც იმის დასტურს, რომ მათი მოსკოვთან თანამშრომლობის მცდელობა, შედეგიანი აღმოჩნდა და შესაძლოა ირანისთვის სანქციების დაწესებით დამთავრდეს.

”ირანის ქმედებებთან დაკავშირებით ჩვენ სხვადასხვა ეჭვი გვქონდა” - გასულ კვირას განაცხადა მედვედევმა. ”თუ სიტუაციაზე გავლენის მოხდენის ყველა საშუალება ამოიწურება, ჩვენ შეიძლება საერთაშორისო სანქციების საკითხი განვიხილოთ.”
”ხანდახან სხვა არჩევანი აღარ რჩება” - დამატებით აღნიშნა მან.

რუსეთმა განაცხადა, რომ არ სურს ირანი ბირთვულ შეიარაღებას ფლობდეს, მაგრამ მათ ასევე ცხადად ჩამოაყალიბეს ირანის ბირთვულ წარმატებებზე დასავლური შეფასებით გამოწვეული შეშფოთება. მიუხედავად იმისა, რომ რუსეთი არ არის ირანის უდიდესი სავაჭრო პარტნიორი, ის მას სამხედრო აღჭურვილობას აწვდის და ბირთვულ ელექტროსადგურს უშენებს.

ერთი რამ ცხადია, რუსეთი სანქციებს მხოლოდ ირანთან დაკავშირებულ პრობლემად როდი განიხილავს, არამედ როგორც ერთ-ერთს იმ რამდენიმეთაგან, რომელიც ვაშინგტონთან მისი ურთიერთობების გარშემო ტრიალებს. ის სტრატეგიულ ბირთვულ შეირაღებათა კონტროლის შემცირების ხელშეკრულების მოლაპარაკებებში მონაწილეობს და ჯერ კიდევ შეშფოთებით შეჰყურებს ნატო-ს შესაძლო ექსპანსიას ყოფილ საბჭოთა კავშირში, მაგალითად, უკრაინასა და საქართველოში.

თუ ეს საკითხები კრემლისთვის მოსაწონად გადაწყდება, მაშინ მკაცრი სანქციების დაწესებას ის უფრო დაეთანხმება.

”ირანი რუსეთისთვის ძალიან კარგი სავაჭრო კარტია” - ამბობს ვლადიმერ სოტნიკოვი, მოსკოვის საერთაშორისო უსაფრთხოების ცენტრის წამყვანი მკვლევარი - ”ამიტომაა, რომ არა მგონია, მოცემულ მომენტში რუსეთი დიდი ახალი სანქციებისთვის მზად იყოს.”

დინამიკას ართულებს ჩინეთიც, სანქციების წინააღმდეგ განწყობილი უშიშროების საბჭოს კიდევ ერთი წევრი, რომელსაც ვეტო-ს უფლება აქვს. კრემლი საჯაროდ სანქციებთან დაკავშირებით უფრო მეტ თავისუფლებას ამჟღავნებს, რათა ობამას მიერ აღმოსავლეთ- ევროპაში ანტი-სარაკეტო სისტემის პროექტის გაუქმების გამო გამოხატოს მადლიერება, თუმცა იცის, რომ ჩინეთი მათ შემოღებას კვლავინდებურად წინ აღუდგება.

ჩინეთი ირანთან ძალიან ინტენსიურად ვაჭრობს და მისი სკეპტიკური შენიშვნები პარასკევის იმ განცხადებების შემდეგ, რომელიც ურანის გამამდიდრებელ ახალ საწარმოს ეხებოდა იმის მაჩვენებელია, თუ რამდენად არ უნდა მას სანქციების დაწესება.

ამავე დროს, თუ ჩინეთი იგრძნობს, რომ რუსეთმა უფრო დამყოლი პოზიცია დაიკავა, მან შეიძლება პოზიციის ცვლილებაზეც იფიქროს, რათა იზოლაციაში არ აღმოჩნდნენ.

გასულ კვირას, ხუთშაბათის ჟენევის კონფერენციის წინ, სადაც შეერთებული შტატები და კიდევ ხუთი ქვეყანა, მათ შორის რუსეთიც ირანს უნდა შეხვდნენ, რუსეთის პრეზიდენტის დიმიტრი მედვედევის მიერ ირანის წინააღმდეგ გაჟღერებული კრიტიკა, ჩინეთისთვის დამატებითი ზეწოლის ფაქტორია.

ამ გარემოებებშიც კი, გასულ კვირას მოსკოვში მიცემულ ინტერვიუებში, ექსპერტები რამდენადმე ეჭვობენ, რომ კრემლი მხარს დაუჭერს ირანის წინააღმდეგ მიმართულ ძალისმიერ ნაბიჯებს, თუმცა არც ამას გამორიცხავენ.

ვლადიმერ საჟინი, სახელმწიფო რადიოსადგურის ”რუსეთის ხმის” კომენტატორი და ქვეყნის ერთ-ერთი წამყვანი ექსპერტი ირანის საკითხებში ამბობს, რომ მნიშვნელოვანია ერთი რამის გაგება - რუსეთი ირანს რეგიონალურ კონტექსტში სასიცოცხლო მნიშვნელობის პარტნიორად განიხილავს. ივნისში ირანის სადავო საპრეზიდენტო არჩევნების შემდეგ, მედვედევმა პრეზიდენტ მაჰმუდ აჰმადინეჯადს გამარჯვება მიულოცა.

ორივე ქვეყანა წარმოდგენილია კასპიის ზღვაზე და ორივეს აქვს ტერიტორიები კავკასიის მთებში (საბჭოთა კავშირი ირანს ესაზღვრებოდა, მაგრამ რუსეთი ახლა საზღვარს დაახლოებით 100 მილითაა დაშორებული, მას ირანთან ყოფილი საბჭოთა რესპუბლიკა, აზერბაიჯანი აშორებს). ორივეს, რუსეთსაც და ირანსაც უნდათ რომ აღკვეთონ ნატო-ს მიერ რეგიონში ბაზების დაფუძნება.

საჟინი ამბობს, რომ რუსეთი ნასიამოვნები იყო, როდესაც ირანმა მას ჩეჩნეთში გადადგმული ნაბიჯების გამო პასუხი არ მოსთხოვა. ეს კი კავკასიის მუსულმანური რეგიონი იყო და აქ ფედერალურ მთავრობას მუსულმანური ამბოხის წინააღმდეგ ორი სასტიკი ომი ჰქონდა.

”კრემლის პოლიტიკა იმაში მდგომარეობს, რომ მას არ უნდა ირანთან ურთიერთობების გამწვავება რუსეთის რეგიონალური ინტერესების გამო” - ამბობს საჟინი.

საჟინის თქმით, მას არ გაუკვირდებოდა თუ მედვედევი იმაზე მინიშნებას განაგრძობს, რომ ღიაა სანქციების დაწესებისადმი, ძირითადად იმიტომ, რომ ჩინეთი პოზიციას არ დათმობს, ხოლო ირანი დავის გაგრძელების გზებს გამოძებნის.”კრემლს შეუძლია კარგად ითამაშოს, რადგან იცის, რომ ალბათ ამით არ ემუქრება” - ამბობს ის.

ორიგინალი

Click Here to Read More..

შავი ზღვის ომები

პეტ ბუიკენენი

აგვისტოში, საქართველოს ფლოტმა აფხაზეთისკენ, საქართველოს ყოფილი რეგიონისკენ მიმავალი თურქული სატვირთო გემი დააკავა. აფხაზეთის დამოუკიდებლობა ერთი წლის წინ რუსეთმა აღიარა, დასავლეთმა - არა. გემის თურქ კაპიტანს 24 წლით თავისუფლების აღკვეთა მიუსაჯეს, როდესაც ანკარამ ეს გააპროტესტა, ის გაათავისუფლეს

აფხაზეთი დაიმუქრა, რომ ნებისმიერ ქართულ გემს გაანადგურებს, რომელიც მის ”ტერიტორიულ წყლებს” გადაკვეთს. აფხაზეთს ფლოტი არა აქვს, თუმცა რუსეთი რომელსაც შავი ზღვის ფლოტი და აფხაზეთთან მეგობრობის შეთანხმება აქვს გაფორმებული, თბილისი გააფრთხილა რომ რუსეთის სანაპირო დაცვა აფხაზეთის მშვიდობიანი საზღვაო ვაჭრობის გარანტიას საკუთარ თავზე იღებს.

საქართველოს პრეზიდენტი მიხეილ სააკაშვილი, რომელმაც 2008 წელს სამხრეთ- ოსეთისთვის ომი დაიწყო და 48 საათში დამარცხდა, ფარ-ხმალს არ ყრის და აფხაზეთის ბლოკადის შესახებ განაცხადა, რომელსაც ის საქართველოს სახელმწიფოს ტერიტორიად მიიჩნევს და ახლახანს მან თავდაცვის მინისტრად პენიტენციალური სისტემის 29 წლის ყოფილი ბოსი დანიშნა, რომლის მიმართაც ადამიანის უფლებების დაცვის თვალსაზრისით სერიოზული კითხვები არსებობს და რომელსაც ნატო-სთან კავშირების განმტკიცება სურს. ჩვენ აქ საქმე გვაქვს საზღვაო-სამხედრო შეტაკების ნიშნებთან, რომელშიც საქართველო, შავი ზღვის აღმოსავლეთ ნაწილში არსებული რუსეთის საჰაერო, საზღვაო და ქვეითი ძალების გათვალისწინებით დამარცხდება.

რას ფიქრობს სააკაშვილი? როგორც სჩანს ის ახალი კრიზისის პროვოცირებას გეგმავს, რომ რუსეთის წინააღმდეგ ნატო-ს ძალები და მასთან ერთად შეერთებული შტატები მოიმხროს. საბოლოო მიზანი: თავისი დაკარგული პროვინციების აფხაზეთის და სამხრეთ-ოსეთის მიმართ მსოფლიოს ყურადღების კვლავ წინა პლანზე წამოწევაა.

მაშინ როდესაც სააკაშვილი და მისი რუსოფობი ამერიკელი ნეო-კონსერვატორი მხარდამჭერები მსგავსს კრიზისში არიან დაინტერესებულები, ეს აშშ-ს ეროვნულ ინტერესებში ყველაზე ნაკლებად შედის. პრეზიდენტმა ობამამ ჯო ბაიდენს სააკაშვილის მეგობარს, მასთან დარეკვა და შემდეგი ინსტრუქციის გადაცემა უნდა დაავალოს:

”მიხეილ, თუკი შენ აფხაზეთის საზღვაო ვაჭრობის საქმეს თავს არ დაანებებ და რუსეთთან შავი ზღვის ომის პროვოცირებას მოახდენ, იბრძოლებ მარტო. მეგობარო, მეექვსე ფლოტი შავ ზღვაში ბრძოლას და თქვენს დახმარებას არ აპირებს. ეს თქვენი ომი იქნება და არა ჩვენი.”

აფხაზეთის კრიზისი შავ ზღვაზე ერთადერთ პრობლემას არ წარმოადგენს.

გასულ თვეში, რუსეთის საზღვაო ძალებმა უკრაინელი სასამართლო აღმასრულებლები დაბლოკეს, რომლებიც სევასტოპილის მიღმა საზღვაო შუქურის ნავიგაციური აღჭურვილობის ხელში ჩაგდებას ცდილობდნენ. სევასტოპოლში, ყირიმის ნახევარკუნძულზე რუსეთის შავი ზღვის ფლოტი ორი საუკუნის განმავლობაშია განთავსებული, თუმცა 2017 წელს სევასტოპოლის საიჯარო ხელშეკრულებას ვადა გასდის და კიევმა მოსკოვს უკვე აცნობა, რომ ის ამ შეთანხმების გაგრძელებას არ აპირებს. რუსეთს სევასტოპოლის და ყირიმის დატოვება მოუწევს, რომელიც რუსეთს ეკუთვნოდა, ვიდრე 1954 წელს ნიკიტა ხრუშჩოვმა მთელი ნახევარკუნძული უკრაინას არ გადასცა, რომელიც მაშინ საბჭოთა კავშირის ნაწილი იყო.

რუსეთი ასევე სერიოზულად ვერ იტანს უკრაინის პრეზიდენტს ვიქტორ იუშჩენკოს, რადგან ის ქვეყნის ნატო-ში გაწევრიანებას ცდილობს. იუშჩენკო, რომლის რეიტინგიც ერთნიშნა ციფრებით განისაზღვრება, აშშ-ს მიერ მხარდაჭერილი 2004 წლის ”ნარინჯისფერი რევოლუცი”-ის შემდეგ, რომელმაც ის ხელისუფლებაში მოიყვანა, კიევში ამერიკის კაცად აღიქმება. მეტიც, რადგან რელიგიური, კულტურული, ეთნიკური და ისტორიული კავშირები კიევს და მოსკოვს შორის საუკუნეების განმავლობაში არსებობს, რუსეთს არ სურს შეეგუოს იმის დაკარგვას, რასაც ის თავისი ქვეყნის აკვანს უწოდებს.

რა ინტერესი აქვს მთელს ამ დაპირისპირებებში ამერიკას? არანაირი. იდეა, გამოთქმული ქორების წრეში, რომ მეექვსე ფლოტმა თავის თავზე უნდა აიღოს სევასტოპოლის სამხედრო ბაზის გათავისუფლება, ისეთივე უგუნური და პროვოკაციული აქტი იქნებოდა, როგორიც ჩინეთის სამხედრო გემების გუანტანამოსკენ დაძვრა, ჰავანას შეერთებული შტატებისგან გათავისუფლების მიზნით.

მაგრამ საეჭვოა ეს მოხდეს. რადგან როგორც სჩანს ობამა, ამცირებს ყოფილ საბჭოთა რესპუბლიკებში ნატო-ს გაფართოვებასთან დაკავშირებულ ჯორჯ ბუშის პოლიტიკას. ლიტვა, ლატვია და ესტონეთი ნატო-ს წევრები უკვე არიან და ბუში და მაკკეინი ძალიან მონდომებულები იყვნენ ალიანსში საქართველო და უკრაინაც შეეყვანათ, მაგრამ როგორც ეს რუსეთ-საქართველოს ომში ბუშის პასიურობით გამოჩნდა, ამერიკა არ აპირებს რუსეთთან ბრძოლას ისეთ საკითხებზე, როგორიცაა თუ ვინ მართავს აფხაზეთს, ჩრდილოეთ თუ სამხრეთ-ოსეთს, დაღესტანს, ინგუშეთს, ჩეჩნეთს ან საქართველოს. ეს ყველაფერი შეერთებული შტატების სასიცოცხლო ინტერესების და გავლენის ლეგიტიმური სფეროების მიღმაა. პოლონეთსა და ჩეხეთის რესპუბლიკაში ამერიკული ანტი-სარაკეტო თავდაცვის ფარის გაუქმებით, რომელიც თითქოს ირანული რაკეტებისგან თავდაცვისთვის შემუშავდა, ობამამ მოსკოვს ორი შეტყობინება გაუგზავნა.

პირველი, ობამას სჯერა რომ რუსეთთან მეგობრული ურთიერთობა აღმოსავლეთ-ევროპაში მშვიდობისა და უსაფრთხოებისთვის ყველა ამერიკულ იარაღზე უფრო მყარი გარანტიაა. მეორეც, ობამა ვაშინგტონის და მოსკოვის კავშირებს აღმოსავლეთ-ევროპაში ნატო-ს ყველა მოკავშირესთან არსებულ სამხედრო კავშირებზე მაღლა აყენებს, რაც ნიშნავს, რომ ნატო ეგზისტენციალურ კრიზისს უახლოვდება.

ნატო-ს ყველა ჯარმა აშშ-ს არმიის გარდა, ერაყი დატოვა და ალიანსის მინიმალური ვალდებულება ავღანეთთან დაკავშირებით გამარჯვების გარეშე სრულდება. ნატო-ს აღმოსავლეთით ექსპანსია შეჩერდა. უკრაინა და საქართველო ალიანსს არ უერთდებიან და შეერთებული შტატები არ აპირებს მისი ძალების, სამხედრო გემების ან რაკეტების რუსეთის საზღვრებთან არსებულზე ახლოს განლაგებას.

”ნატო-მ რეგიონი უნდა დატოვოს თორემ ის გაკოტრდება” - განაცხადა სენატორმა რიჩარდ ლუგარმა, როდესაც ცივი ომი დასრულდა. ნატო-მ დატოვა რეგიონი, მაგრამ უკან კუდამოძუებული ბრუნდება. ალტერნატივა ჩნდება.

პატრიკ ბიუკენენი ახალი წიგნის ”ჩერჩილი, ჰიტლერი და ”უსარგებლო ომი” ”-ს ავტორია. მასზე დამატებითი ინფორმაციის მოძიება შეგიძლიათ ვებ-გვერდზე - www.creators.com

ორიგინალი Click Here to Read More..

ანგარიშში საქართველოს ომზე, მოსკოვსაც და თბილისსაც დაადანაშაულებენ

მარკ ჩემპიონი, ჯეი სოლომონი

"საერთაშორისო დასკვნა რუსეთ-საქართველოს შარშანდელ ომზე, რომელიც ოთხშაბათს გამოქვეყნდება, კონფლიქტზე პასუხისმგებლობას ორივე მხარეს დააკისრებს" - ამბობს დოკუმენტის შემდგენელ ექსპერტებთან დაახლოებული წყარო.

მართალია რუსეთს და დასავლეთს შორის წარმოქმნილი "ცივი ომის" მსგავსი დაძაბულობა, როდესაც საბჭოთა კავშირის დაშლის შემდეგ პირველად მოსკოვი მეზობელ სახელმწიფოში შეიჭრა ჩაცხრა, თუმცა დიპლომატები და ანალიტიკოსები აცხადებენ, რომ თამასა ყველა მხარისთვის, ვინც ამ 900 გვერდიან დოკუმენტში აღწერილ დეტალებს ელოდება, კვლავ მაღალია.

ანგარიში ცხრა თვეზე მეტი ხნის მუშაობის შედეგია და როგორც მოსალოდნელია ის ამ ომის შესახებ ყველა ძირითად კითხვას უპასუხებს. მათ შორის: დაიწყო თუ არა ომი საქართველოს პრეზიდენტმა მიხეილ სააკაშვილმა, როდესაც 7 აგვისტოს ღამით ცხინვალს ცეცხლი გაუხსნა, თუ ის როგორც ამას თავად ამტკიცებდა, რუსეთის ინტერვენციას პასუხობდა; ხომ არ დაარღვია რუსეთმა საერთაშორისო კანონები, როდესაც კონფლიქტში სამხედრო ძალით ჩაერთო ან როდესაც ომის შემდეგ მოახდინა სხვა ქვეყნის ოკუპაცია; კანონიერია თუ არა რუსეთის მხრიდან საქართველოს ორი სეპარატისტული ტერიტორიის - აფხაზეთის და სამხრეთ-ოსეთის - დამოუკიდებლობის აღიარება და ბოლოს, ჩადენილი იქნა თუ არა გენოციდის აქტი და სხვა ბოროტმოქმედებები.

ევროკავშირის მისიასთან დაახლოებული პირის თქმით, რუსეთიც და საქართველოც მისიასთან სრულად თანამშრომლობდნენ და მის 20 ექსპერტთან, რომელთა შორის იყვნენ ყოფილი სამხედროები, სამართლის პროფესორები და ისტორიკოსები და რომელთა წინაშეც კონფლიქტის კონკრეტული ასპექტების (ჯარების დისლოკაციიდან დაწყებული, საერთაშორისო სამართლის საკითხებით დასრულებული) ანალიზის ამოცანა იდგა.

ევროკავშირმა მისია დეკემბერში შექმნა და შვეიცარელი დიპლომატის, ჰეიდი ტალიავინის ხელმძღვანელობით მუშაობდა, რომელსაც კავკასიის საკითხებში დიდი გამოცდილება აქვს.
მაღალჩინოსანმა ქართველმა ჩინოვნიკმა განაცხადა, რომ ჯერ კიდევ პარასკევს თბილისმა ქალბატონ ტალიავინს ახალი დოკუმენტები გაუგზავნა. დოკუმენტები, რომლებიც The Wall Street Journal-მა მოიპოვა, რუსეთის სასამართლოს სხდომის ოქმებისგან შედგება, რომელზეც ქურდობაზე დაკავებული ჯარისკაცის საქმე განიხილება. ოქმების საფუძველზე იმის ვარაუდი შეიძლება, რომ ჯარისკაცი სამხრეთ-ოსეთში 4 აგვისტოს გაგზავნეს, საომარი მოქმედებების დაწყებამდე სამი დღით ადრე. საქართველოს მიაჩნია, რომ ეს ოქმები ადასტურებს მის განცხადებას იმის თაობაზე, რომ რუსი სამხედროები თავიანთ ნაწილებს სამხრეთ-ოსეთში ომამდე აგროვებდნენ, ემზადებოდნენ რა თავდასხმისთვის.

ანგარიში თავდაპირველად ივლისში უნდა გამოქვეყნებულიყო, მაგრამ თარიღმა გადაიწია და ორივე მხარე მედიაში საკუთარი პოზიციის გატანას ცდილობს. 17 სექტემბერს, როგორც იქნა რუსეთმა ქალბატონ ტალიავინთან სასაუბროდ ჟენევაში რუსი სამშვიდობოების სარდალი მარატ კულახმეტოვი გაგზავნა, რომელიც ომის დაწყების დროს სამხრეთ-ოსეთში იმყოფებოდა. ტალიავინი დიდი ხნის განმავლობაში ცდილობდა გენერალ კულახმეტოვთან გასაუბრებას, რომელიც ომის შემდეგ თვალთახედვიდან გაქრა.

ქალბატონი ტალიავინი ანგარიშში წარმოდგენილი დასკვნების ერთადერთი შემფასებელია. მისი კომისიის ბიუჯეტი 1.6 მილიონი ევროსგან (2.3 მილიონი დოლარი) შედგებოდა. მისიასთან დაახლოებულმა წყარომ ანგარიშის დეტალებზე საუბარი არ ისურვა. ოთხშაბათს დასკვნის გამოქვეყნებამდე, მისი შინაარსის გარჩევაზე მისიის წარმომადგენელმაც უარი სთქვა.

საეჭვოა, რომ დასკვნა რომელიც კონფლიქტის სხვადასხვა ასპექტზე ორივე მხარეს პასუხისმგებლად მიიჩნევს, დასავლეთის დედაქალაქებში არსებულ განსხვავებულ მოსაზრებებს შეცვლის, რომ ომისთვის ორივე მხარე ემზადებოდა, ბატონმა სააკაშვილმა მისი ინიცირება, ხოლო მოსკოვმა კი არაადეკვატური რეაგირება მოახდინა.

და მაინც, მისიასთან დაახლოებულმა წყარომ განაცხადა, რომ ექსპერტები წუხან იმის თაობაზე, რომ დასკვნები, მოწმეთა მოგროვილი ჩვენებები და დოკუმენტები ტენდენციურად შეირჩევა რათა სიტუაცია დაიძაბოს და არ დამშვიდდეს, როგორც ეს მოსალოდნელი იყო.

უარყოფითი დასკვნა ნეგატიურად აისახება სააკაშვილის მცდელობაზე გააერთიანოს დასავლეთის მხარდაჭერა აფხაზეთისა და სამხრეთ-ოსეთის დასაბრუნებლად და დასავლური ორგანიზაციებში ნატო-სა და ევროკავშირში გაწევრიანების გზას დაადგეს.
რუსეთს თავის მხრივ უჭირს სხვა ქვეყნები დაარწმუნოს იმაში, რომ მათ მოსკოვის მაგალითს მიბაძონ და აფხაზეთის და სამხრეთ-ოსეთის დამოუკიდებლობა აღიარონ.

მოსკოვი ასევე ცდილობს, რომ აშშ-ს ახალ ადმინისტრაციასთან ურთიერთობების "გადატვირთვა" მისი პირობებით წარმართოს.

ორიგინალი

Click Here to Read More..

რუსულ-ქართულ ომზე ევროკავშირის ანგარიშის მოლოდინში

ანგარიში, რომელიც ევროპის კავშირის დავალებით მზადდება და რომელიც 2008 წლის რუსულ-ქართული ომის გამომწვევი მიზეზების დადგენას ისახავს მიზნად, ოთხშაბათს უნდა გამოქვეყნდეს. პოტენციურად ანგარიში შეიძლება ისეთ ფეთქებადსაშიშ ცნობებს შეიცავდეს, რომელიც ევროკავშირისთვის საჩოთირო იქნება.

გუნდმა, რომელმაც მოამზადა ანგარიში და რომელსაც შვეიცარელი დიპლომატი ჰეიდი ტალიავინი უდგას სათავეში, ანგარიში ხუთდღიან ომზე ბრიუსელში ევროკავშირის ოფიციალურ პირებს უნდა წარუდგინოს.

პრესაში გამოქვეყნებული მასალის თანახმად, ანგარიშმა შესაძლოა ბრალი დიდწილად საქართველოს დააკისროს, რომლის გადაწყვეტილებამ 2008 წლის აგვისტოში სეპარატისტულ სამხრეთ ოსეთში სამხედრო ქმედებები დაეწყო, რუსეთის რისხვა გამოიწვია.

ექსპერტები და ოფიციალური პირები ვარაუდობენ, რომ ანგარიში, რომელიც გასულ წელს ევროპის კავშირმა დაუკვეთა, ბრალეულობას თანაბრად გადაანაწილებს. სწორედ ევროკავშირის შუამავლობით მოხერხდა შარშან საზავო ხელშეკრულების დადება.
ერთმა ევროპელმა დიპლომატმა, ანონიმურობის დაცვის პირობით განაცხადა: ”საკითხი იმდენად სენსიტიურია, რომ წარმოუდგენელია ანგარიში ან ერთი, ან მეორე მხარის სასარგებლოდ მომზადდეს”.

რუსეთის პასუხი, მის მიერ სამხრეთ ოსეთში ტანკების გაგზავნა, ფართოდ იქნა დაგმობილი. ასევე დაიგმო მოსკოვის მიერ სამხრეთ ოსეთისა და მეორე ქართული სეპარატისტული რეგიონის, აფხაზეთის დამოუკიდებლობის აღიარება.

მას შემდეგ ევროკავშირმა და ნატომ ბევრი იშრომეს რუსეთთან ურთიერთობების შესარბილებლად და დღეს შექმნილი სიტუაციის ამღვრევა არავის უნდა. მოსკოვის დახმარება საჭიროა ირანის ბირთვული ამბიციების ასალაგმად და ავღანეთში მეამბოხეებთან საბრძოლველად.

მაგრამ ევროკავშირი ვერ უგულვებელყოფს საქართველოს, ყოფილი საბჭოთა რესპუბლიკის სუვერენიტეტისა და ტერიტორიული მთლიანობის ხელყოფას. საქართველოს ნატოში, მსოფლიოს უდიდეს სამხედრო ალიანსში, გაწევრიანების იმედი ახლა ნაფლეთებადაა ქცეული.

ფაქტების დამდგენი კომისია 2008 წლის დეკემბერში დაფუძნდა, რათა ”გამოეძია კონფლიქტის წარმომშობი მიზეზები და მიმართულება”, მათ შორის, საერთაშორისო სამართლის და შესაძლო სამხედრო დანაშაულებათა კონტექსტშიც.

ანგარიში ივლისში უნდა გამოქვეყნებულიყო, მაგრამ დიპლომატებმა განაცხადეს, რომ დოკუმენტის გამოქვეყნება გადაიდო რუსეთის, საქართველოს მთავრობებისა და ორი რეგიონის დე ფაქტო სეპარატისტული ხელისუფლებებისგან მიღებული ბოლო პასუხების გამო, რომლებიც მათ დაახლოებით 100 დასმულ შეკითხვაზე გასცეს. ანგარიშის მიერ შესაძლო გართულებების გათვალისწინებით, ბევრს აინტერესებს, რატომ გადაწყვიტა ევროკავშირმა კონფლიქტის კვლევა.

ჟაკ საპირი, ფრანგი ექსპერტი რუსეთის საკითხებში ამბობს: ”მე ძალიან პატიოსანი ანგარიშის იმედი არ მაქვს. არაფერი გამოვა, რადგან სიტუაცია უბრალოდ ძალიან სენსიტიურია”.

ევროკავშირის ოფიციალური პირების თანახმად, ანგარიში რომელიმე მხარის დასადანაშაულებლად არ გამოდგება. ოფიციალური პირები აცხადებენ, რომ მოპოვებული მასალა ”ძალიან მნიშვნელოვანი იქნება კონფლიქტების პრევენციის ჩარჩოებში. სწორედ ამ კონტექსტში ვაპირებთ მის გამოყენებას”.

საქართველოს მთავრობა დაჟინებით ამტკიცებს, რომ ბოლომდე ითანამშრომლა გუნდთან, რომელიც ოფიციალურად ევროკავშირისგან დამოუკიდებელია, ხოლო ქვეყნის პრეზიდენტი მიხეილ სააკაშვილი დარწმუნებულია, რომ მის ქვეყანას საგანგებოდ არ გამოყოფენ.

სააკაშვილმა გასულ კვირას ამერიკული სატელეზიო ქსელის CNN-ის ეთერში განაცხადა: ”ყველა, ვინც იქ იყო და იქ სერიოზული ხალხი იმყოფებოდა, ყველამ იცოდა, რაც მოხდა. საქართველო რუსეთთან კონფლიქტს ვერ დაიწყებდა. ჩვენ გიჟები არ ვართ”.

ნიკუ პოპესკუ, საგარეო ურთიერთობათა ევროპული საბჭოს ანალიტიკოსი ამბობს, რომ როგორიც არ უნდა იყოს მოპოვებული ცნობები, ევროკავშირი, რომლის სადამკვირვებლო მისიაც საქართველოში ოპერირებს და რომელმაც გადაწყვიტა რუსეთთან სტრატეგიული თანამშრომლობას მიაღწიოს, ფრთხილ ნაბიჯებს გადადგამს.

”ერთ რამეში დარწმუნებული ვარ - ევროკავშირი შეეცდება ნეიტრალური დარჩეს ამ დებატებში და ორივე მხარეს გააკრიტიკებს” - ამბობს ის, საქართველოს იმისთვის, რომ სამხრეთ ოსეთი დაბომბა, ხოლო რუსეთი იმისთვის, რომ შემოიჭრა.

ნებისმიერ შემთხვევაში, ამბობს პოპესკუ, ”ევროკავშირი დე ფაქტო დაეთახმა საქართველოს დანაწევრებას, ისევე, როგორც იმ ფაქტს, რომ მომავალი 20-30 წლის განმავლობაში არაფრის გაკეთება შესაძლებელი არ არის”.

ნატოს ოფიციალური პირები აღიარებენ, რომ საქართველოს ნატოში გაწევრიანების შანსები, რომლებიც 2008 წელს, შეერთებული შტატების მხარდაჭერით, ასე ძლიერი იყო, მნიშვნელოვნად შემცირდა და ეს პერსპექტივა ათი წლით მაინც გადავადდა.

ორიგინალი
Click Here to Read More..

კრიზისის დროს ინტერნეტზე ფედერალური კონტროლის დაწესების გამო დებატები გააფთრდა

ვაშინგტონი - ოვალური ოფისის უჯრებში არც ინტერნეტის საგანგებო რეჟიმის გამომრთველი და არც საიდუმლო ჩართვა-გამორთვის ღილაკი ინახება

მაგრამ, როდესაც სენატის კომიტეტი იკვლევდა იმ გზებს, რომელთა მეშვეობითაც კომპიუტერული ქსელების უსაფრთხოება უნდა დაიცვან და პრეზიდენტს საგანგებო ვითარებაში საეჭვო ვებ-საიტები გამორთვის უფლებამოსილება მიანიჭონ, განგაში ატყდა.
კორპორაციის ლიდერებმა და კერძო ადვოკატებმა სასწრაფოდ გამოსთქვეს პროტესტი და განაცხადეს, რომ მთავრობამ არ უნდა ჩაიგდოს ხელში ინტერნეტის კონტროლი.

კანონმდებლებმა ამ საკითხის განხილვა მიატოვეს, მაგრამ დებატები გააფთრდა. რამდენად დიდი კონტროლი უნდა მიენიჭოს ფედერალურ ხელისუფლებას კრიზისულ სიტუაციაში ინტერნეტის კონტროლის თვალსაზრისით? რამდენი უნდა დარჩეს კერძო სექტორის განკარგულებაში? სწორედ კერძო სექტორი ფლობს და ამუშავებს ინტერნეტის 80%-ს და ამტკიცებს, რომ საქმეს ჩინებულად უძღვება.

”ჩვენ მზად უნდა ვიყოთ ციფრული კატასტროფისთვის” - ამბობს მელისა ჰასევეი, თეთრი სახლის ყოფილი მრჩეველი კიბერუსაფრთხოების დარგში - ”ჩვენ გვჭირდება სისტემა, რომელიც სინათლის სიჩქარით მოახდენს კიბერშეტევის იდენტიფიცირებას, იზოლირებას და რეაგირებას.”

აქამდე კონგრესში 18 კანონპროექტი იყო წარდგენილი, რომელთა მეშვეობითაც კონგრესს დეტალურად უნდა განეხილა კიბერშეტევის შემთხვევაში ფედერალური ხელისუფლებისთვის ქვეყნის დაცვის უფლებამოსილების გადაცემის საკითხი. კანონმდებლებს არც პირადი და კორპორაციული პრივატულობის შელახვა და არც ინოვაციების განადგურება სურთ. ყველა, ვინც პროცესშია ჩართული აღიარებს, რომ ამ საკითხის გადაწყვეტა იოლი ვერ იქნება.

ადამიანთა უმეტესობისთვის ინტერნეტი თავისუფალი აზრისა და საქმიანი აქტივობის საჯარო თავშესაფარია. დროთა განმავლობაში ის მსოფლიოს უმნიშვნელოვანესი ინფრასტრუქტურის ელექტრონულ საკონტროლო პანელად იქცა. კომპიუტერული ქსელები დღეს სახელმწიფო საიდუმლოებებს, სამხედო შეიარაღების სპეციფიკას, მგრძნობიარე კორპორაციულ მონაცემებს და პირადი ინფორმაციის უზარმაზარ მასას ინახავენ.

დღეში მილიონჯერ ჰაკერები, კიბერკრიმინალები და მთავრობებზე და კერძო სუბიექტებზე მომუშავე დაქირავებული პირები ამ ქსელებს უკეთებენ სკანირებას და ცდილობენ მოატყუონ ისინი, დააზიანონ და მწყობრიდან გამოიყვანონ.

სულ რაღაც რვა წლის წინ, 11 სექტემბრის ტერორისტული თავდასხმიდან რამდენიმე საათში მთავრობამ ჰაერიდან თვითმფრინავები გამოიხმო.

შეუძლია ან უნდა ჰქონდეს თუ არა პრეზიდენტს ციფრული კატასტროფის შემთხვევაში იგივე უფლებები ინტერნეტთან დაკავშირებით?

თუ ჰაკერები ბირთვული საწარმოს სისტემაზე კონტროლს იგდებენ ხელთ, უნდა გასცეს თუ არა პრეზიდენტმა კომპიუტერული ქსელების გამორთვის განკარგულება? ტერორისტული თავდასხმის შემთხვევაში, იმის უზრუნველსაყოფად, რომ კრიტიკული მნიშვნელობის მქონე სისტემა ხაზზე რჩება, უნდა გამოყაროს თუ არა მთავრობამ მომხმარებელი სხვა ქსელებიდან და უნდა ჰქონდეს თუ არა მთავრობას კომპანიებისათვის პერსონალის შერჩევისას დიქტატის უფლება და რა უნდა გაკეთდეს იმისთვის, რომ დაცული იყოს ქსელი რომელიც ზემოქმედებას ახდენს ამერიკელების ყოველდღიურ ცხოვრებაზე?

მთავრობის წარმომადგენლები ამბობენ, რომ აშშ-მ უნდა გააუმჯობესოს მოსალოდნელ კიბერ-საფრთხეებზე კერძო კომპანიების ინფორმირების პროცესი. მათ იმაშიც სურთ დარწმუნება, რომ კომპანიები მნიშვნელოვანი სისტემების მართვისას იყენებენ დაცულ პროგრამულ პაკეტებსა და კვალიფიციურ მუშაკებს.

ყველაზე სავარაუდოა, რომ სახელმწიფო უსაფრთხოების დეპარტამენტის ახლად შექმნილი კიბერ-უსაფრთხოების სამსახური, იმ იმედით რომ თითოეული მათგანი მეთვალყურეობის თავის ულუფას მიიღებს, კონგრესის წარმომადგენელთა პალატისა და სენატის კომიტეტების ყურადღებას მიიპყრობს:

- კონგრესის წარმომადგენელთა პალატის უსაფრთხოების კომიტეტის საკანონმდებლო აქტები დაიცავდა ელექტროქსელებს და დეპარტამენტს ამ ქსელების დაცვას მოსთხოვს.


- სენატის სახელმწიფო უსაფრთხოების და მთავრობის რეფორმირების კომიტეტი ამზადებს კანონპროექტს, რომელიც ძირითადად ფედერალური სააგენტოებისთვისაა გამიზნული.

- სენატის კომერციის, მეცნიერებისა და ტრანსპორტის კომიტეტი მუშაობს კანონპროექტზე, რომელიც საზოგადოების ინფორმირებულობასა და ტექნიკური განათლების მხარდაჭერას ისახავს მიზნად. ამავე დროს მას თეთრი სახლის კიბერ-მრჩეველი კაბინეტის დონის პოზიციამდე აჰყავს და პროფესიული კიბერ-სტანდარტების დაწესებას ითხოვს.

კანონპროექტის ადრინდელი სამუშაო ვარიანტი პრეზიდენტს გადაუდებელ ვითარებაში სარისკო ფედერალური და კრიტიკული მნიშვნელობის ქსელების გამორთვის უფლებას ანიჭებდა.

ბლოგერები აყაყანდნენ - მთავრობამ ინტერნეტში ძალაუფლება მიითვისა. ბიზნეს- ლიდერები პროტესტით გამოდიოდნენ და სენატის თანამშრომლები კანონპროექტის გადამუშავებას შეუდგნენ. მეორე პროექტის ერთ-ერთი ვერსია უფრო ბუნდოვანია და პრეზიდენტს კიბერშეტევაზე მხოლოდ ”სახელმწიფოს საპასუხო ქმედებების მართვის” უფლებას ანიჭებს.

კომიტეტის სპიკერი ჯენა ლონგო ამბობს, რომ კანონი - ”არ მიანიჭებს მთავრობას ინტერნეტზე კონტროლის დაწესების ან ქსელების გამორთვის უფლებას და ნებისმიერი სხვა ვარაუდი ან ყალბია, ან შეცდომაში შეყვანას ისახავს მიზნად.”

მისი თქმით, პრეზიდენტს კონსტიტუციით აქვს მინიჭებული ამერიკელი ხალხის დაცვისა და კრიზისების მართვის უფლება, მათ შორის - ”თავდასხმისგან ჩვენი სახელმწიფო კიბერ-ინფრასტრუქტურის დაცვის” უფლებაც.

კერძო ადვოკატების აზრით, მთავრობამ ვერ დაადასტურა, რომ ქსელების დაცვის პროცესში ის უკეთესად გაართმევს თავს საქმეს, ვიდრე კერძო სექტორი.

”მთავრობამ ჯერ საკუთარი კიბერ-უსაფრთხოების სტრუქტურა უნდა მოაწესრიგოს და მერე უკარნახოს კერძო სტრუქტურებს, რა გააკეთოს” - ამბობს გრეგორი ნოჯეიმი, ტექნოლოგიებისა და დემოკრატიის ცენტრის მთავარი მრჩეველი.

ნოჯეიმი ამბობს, რომ სენატის კომერციის კომიტეტის კანონპროექტმა, როგორც სჩანს ”პრეზიდენტს მკაცრი კითხვები” დაუტოვა ”რაც არ არის დამამშვიდებელი, რადგან ზოგიერთი პრეზიდენტი ამ კითხვებზე პასუხისას პრობლემებს შექმნის.”

აშშ-ს ოფიციალური პირები აღიარებენ, რომ დღის განმავლობაში მათ ქსელებს მილიონჯერ ათვალიერებენ და უტევენ, ხოლო ჯაშუშები აზიანებენ ელექტროქსელებს. ივლისში ჰაკერებმა ერთდროულად გამოიყვანეს მწყობრიდან აშშ-ს სამთავრობო და სამხრეთ-კორეის საიტები.

კერძო კომპიუტერებიც მიზანშია ამოღებული. უსაფრთხო პროგრამული უზრუნველყოფის პროვაიდერი McAfee Inc-ი აცხადებს, რომ თვეში სულ ცოტა 4 მილიონ კომპიუტერს რეგულარულად აინფიცირებენ და ”ბოტნებად” აქცევენ, ანუ კომპიუტერებად რომელსაც მისი მფლობელის დაუკითხავად იყენებენ ამა თუ იმ მიზნისთვის. მსოფლიოს კომპიუტერების 10% შეიძლება ისე იყოს ინფიცირებული, რომ მისმა მფლობელმა ამის შესახებ არაფერი იცოდეს.

საეჭვო სისტემების გამორთვა თითქოს კარგი იდეის შთაბეჭდილებას სტოვებს, მაგრამ ”ეს იმას არ ნიშნავს, რომ ინტერნეტს სადღაც აქვს ჩართვა-გამორთვის ღილაკი, რომელსაც როდესაც გინდა მაშინ დააჭერ ხელს” - ამბობს ფრენკ ჯონოუდი, Business Software Alliance-ის მენეჯერი საინფორმაციო უსაფრთხოების პოლიტიკის დარგში.

”წარმოებათა უმეტესობა ფედერალური რეგულაციის ობიექტია, ამიტომ მთავრობამ ამ სისტემების ფარგლებში უნდა იმუშაოს და მოემზადოს კრიზისული სიტუაციებისთვის” - ამბობს ჯორნ დაუნი, რომლის ჯგუფიც კიბერ-პოლიტიკაზე მომუშავე კანონმდებლებსა და თეთრი სახლის წარმომადგენლებს შეხვდა.

ბიზნეს-ჯგუფების აზრით, იმის ნაცვლად, რომ მინიმალური სტანდარტები დააწესოს, აშშ-მ მხარი უნდა დაუჭიროს ნებაყოფლობით არსებულ წარმოებებს.

კიბერ-ექსპერტებიც ამტკიცებენ, რომ როდესაც ჰაკერები მნიშვნელოვან ქსელებში შეაღწევენ, სისტემის გამორთვა პრობლემას ვერ გადაწყვეტს, აუცილებელია თავდამსხმელი კომპიუტრის კოდის დადგენა და მისი იზოლირება.

”კერძო კომპანიებს სურთ და შეუძლიათ დაიცვან თავისი სისტემები სამთავრობო მანდატის გარეშე” - ამბობს ტომ რეილი, კიბერ-უსაფრთხოების პროგრამული უზრუნველყოფის კომპანიის, ArcSight-ის პრეზიდენტი. მისი თქმით, მთავრობა მონაცემთა ბაზის პრივატულობისა და კრიტიკული ინფრასტრუქტურის დაცვაზე უნდა კონცენტრირდეს და კიბერ-განათლების გავრცელებას შეუწყოს ხელი.

”ადამიანებმა უნდა იცოდნენ, ხომ არ არიან ერთ-ერთი იმ 10%-დან, რომელთა კომპიუტერიც ინფიცირებულია” - ამბობს ის - ”მათ უბრალოდ არ იციან, რა მოიმოქმედონ ამ ვითარებაში. ადამიანების უმეტესობა უბრალოდ იმედოვნებს, რომ დანარჩენ 90%-ს განეკუთვნება.”

ორიგინალი Click Here to Read More..

ექსკლუზივი: საქართველოს პრეზიდენტი მიხეილ სააკაშვილი შოუში ”თქვენი სამყარო”

ეს შოუს, ”თქვენი სამყარო ნილ კავუტოსთან ერთად” 2009 წლის 24 სექტემბრის სამონატჟო ვიდეოჩანაწერის ტექსტია. შესაძლოა ეს ასლი გადაცემის საბოლოო ფორმატისგან განსხვავდებოდეს და შესაძლოა განახლდეს.

ნილ კავუტო, წამყვანი: რამდენიმე საქები სიტყვა უგოსგან:

(იწყება ვიდეოკლიპი)

უგო ჩავესი, ვენესუელას პრეზიდენტი (თარგმანი): აქ აღარ დგას გოგირდის სუნი.

(სიცილი)

(აპლოდისმენტი)

ჩავესი: აქ აღარ დგას გოგირდის სუნი, გავიდა, რაღაც სხვა სუნია. ეს იმედის სუნია.

(ვიდეოკლიპის დასასრული)

კავუტო: კეთილი, ახლა ვენესუელას პრეზიდენტი უგო ჩავესი პრეზიდენტ ობამას გაერთიანებული ერების ორგანიზაციაში ქება-დიდებას ასხამს - დღეს ვენესუელა, ლიბია - გუშინ, ორი თაღლითი ქვეყანა, ორი მხარდამჭერი.

ასეთი მეგობრების ხელში, მტერი ვის რაღად უნდა?

ჩემმა შემდეგმა სტუმარმა ერთი ორი ისეთი რაღაც იცის, რითიც მაგარ ბიჭებს გაუმკლავდები, განსაკუთრებით ისეთ ბიჭს, ვისაც მისი სიკვდილი უნდა. ის ყუმბარებს დაუსხლტა, როდესაც მისი ქვეყანა გასულ წელს რუსეთს ეომებოდა. გახსოვთ ეს ამბები? მიხეილ სააკაშვილი საქართველოს პრეზიდენტია. ის ამაღამ გაერთიანებული ერების ორგანიზაციას სიტყვით მიმართავს.

მთელი თავისი დაცვა აქვე ჰყავს, ჩვენთან ერთად სტუდიაში, ასე რომ ვერც ერთი მკაცრი კითხვა ვერ დაისმება.

(ლაპარაკობენ ერთდროულად)

კავუტო: ბატონო პრეზიდენტო, კარგია თქვენი მობრძანება.

მიხეილ სააკაშვილი, საქართველოს პრეზიდენტი: იმას ვგულისხმობ, რომ მე ნამდვილად არა ვარ უგო ჩავესი.

კავუტო: არა.

(ლაპარაკობენ ერთად)

სააკაშვილი: შეგიძლიათ ნებისმიერი კითხვა დამისვათ.

კავუტო: აქ გოგირდი არ არის.

სააკაშვილი: მისი აზრით, ამ სტუდიაში უამრავი გოგირდია.

(სიცილი)

კავუტო: ნება დამრთეთ გკითხოთ. პირველად მომეცა შანსი მას მერე გელაპარაკოთ, რაც ვლადიმერ პუტინთან სკანდალი გქონდათ, იმ კაცთან, რომელმაც თქვენზე საკმაოდ ბევრი საზიზღრობა სთქვა, მათ შორის ისიც სთქვა, რომ თქვენი სიკვდილი უნდა. საკმაოდ შემაშინებელი ამბავია.

სააკაშვილი: არა მგონია, რადგან ვფიქრობ, რომ რომ ეს ჩვეულებრივია.

იმას ვგულისხმობ, რომ ის, რასაც საქართველო წარმოადგენს, ვლადიმერ პუტინის თვალსაწიერიდან, ისეთი რამაა, რაც არ შეიძლება არსებობდეს. ამ ქვეყანამ მისი გამოწვევა მოახერხა. ის იმდენი ჯარით შემოიჭრა ჩვენთან, რამდენითაც საბჭოთა კავშირი ავღანეთში შეიჭრა. მას უნდოდა, ჩვენ როგორც ქვეყანა დავღუპულიყავით და მას ჩემი სიკვდილი უნდოდა.

იმას ვგულისხმობ, რომ მას ჩემი სხეულის გარკვეული ნაწილები უნდოდა, როგორც საჯაროდაც განაცხადა. როდესაც მე ამის შესახებ გავიგე და გავიგე, რომ ...

კავუტო: ჰო, ეს ძალიან მტკივნეული იყო, როდესაც ამ კონკრეტულ ხატ-სურათზე გავიგე.

სააკაშვილი: არა, მაგრამ მე იმას ვგულისხმობ, როგორც ნიკოლა სარკოზი, საფრანგეთის პრეზიდენტი, თქვენც უნდა ჩასწვდეთ ყბადაღებულ აზრს, როდესაც ნიკოლა სარკოზი ლაპარაკობს შენი სხეულის ნაწილებზე, ვგულისხმობ იმას, რომ ძირითადად პუტინი ელაპარაკებოდა მას ამაზე.

კავუტო: დიახ.

სააკაშვილი: და როდესაც მე მათ შესახებ გავიგე, მე ვთქვი, მათ არ ექნებათ საკმაო თოკი ამისთვის და მე ახლაც დაჟინებით ვამტკიცებ ამას, რადგან შემოჭრიდან ერთი წლის შემდეგ, საქართველო არა მხოლოდ გადარჩა, არამედ ჩვენ ვართ, მსოფლიო ბანკის რეიტინგებში, უმაღლეს ადგილებზე ბიზნესის წარმოების თვალსაზრისით, ჩვენ მსოფლიოში მე-11 ადგილზე ვართ, სულ ცოტა უკან შეერთებულ შტატებზე და ფინეთის, გერმანიის, იაპონიის წინ და რუსეთი, თუ თქვენ ეს გაინტერესებთ, 105-ე ადგილზეა. კორუფციის ტერმინებში რუსეთი ნიგერიის გვერდითაა. ჩვენ ვართ და სხვათა შორის ნიგერია და ვენესუელა, განსაკუთრებით ვენესუელა...

(ლაპარაკობენ ერთად)

კავუტო: თქვენ იცით, პრეზიდენტო, ოდესმე...

სააკაშვილი: ხოლო ჩვენ დანიისა და ნიდერლანდების გვერდით ვართ. ესეც უკვე რაღაცას ნიშნავს.

კავუტო: მაგრამ - ესეც რაღაცას ნიშნავს, მაგრამ ყოველთვის - როდესაც თქვენ ვეფხვის პროვოცირებას ახდენთ, ვეფხვი ან თავს დაგესხმებათ, ან უბრალოდ დაიცდის.
გრძნობთ ამას? ბევრი საერთაშორისო პოლიტიკის საზოგადოებიდან ამბობს - ის უბრალოდ ჩასაფრებულია, უბრალოდ იცდის.

სააკაშვილი: აბსოლუტურად.

იმას ვგულისხმობ, რომ ადამიანები მეუბნებოდნენ, ნუ მისცემ საბაბს. მე ვეკამათებოდი ჩემს მეგობრებს, ამ ტიპის ბიჭებს საბაბი არ სჭირდებათ. მათ სიტუაცია სჭირდებათ. მათ უნდა იგრძნონ, რომ შეერთებული შტატები, თავისუფალი სამყარო, სხვა რამითაა დაკავებული. მათ უამრავი სხვა მოკავშირე ჰყავთ, უამრავი სხვა ცუდი ბიჭი, გესმით ჩემი, მაგალითად უგო ჩავესი.

იცით, ის გასულ წელს პუტინი საქართველოში შემოიჭრა, ჩვენი ორი რეგიონის ოკუპირება მოახდინა, მთელი ქვეყნის აღება უნდოდა, ეს ვერ შესძლო და რეგიონები აიღო. ჩვენ ნახევარი მილიონი ლტოლვილი გვყავს. ე.ი. ჩვენი მოსახლეობის ერთი მეათედი. ეს ზუსტად ისაა, რაც ნაცისტურმა გერმანიამ ჩეხოსლოვაკიას და სუდეტებს გაუკეთა
და თქვენ იცით ერთადერთი ქვეყანა მსოფლიოში, ვინც მთლიანად სცნო ეს, გამოიცანით ვინ არის? უგო ჩავესი და ეს რაღაცის მაჩვენებელია. იმას ვგულისხმობ, ისიც კი არ მგონია, რომ უგო ჩავესმა იცის კავკასია სად არის. არ ვიცი, რომელ სკოლაში დადიოდა, მაგრამ...

(ლაპარაკობენ ერთად)

კავუტო: მაგრამ რას ფიქრობთ იმაზე, რომ ჩვენი პრეზიდენტი - მას ვლადიმერ პუტინთან უფრო მეგობრული ურთიერთობები აქვს - ძალიან საქებარ სიტყვებს ამბობდა იმ ადამიანებზე, რომლებიც ჩვენზე საქებარს არაფერს ამბობენ და შესაძლოა გაიმართოს მოლაპარაკებები პუტინსა და ჩვენს პრეზიდენტს შორის ირანისთვის სანქციების დასაწესებლად და რომ შესაძლოა თქვენ ხართ თანმდევი ზარალი ამ ვითარებაში?

სააკაშვილი: მისმინეთ, უპირველესად პრეზიდენტმა ობამამ ღიად განაცხადა ვლადიმერ პუტინზე, რომ ის (არ ისმის) წარსულში და მისი ჟესტიკულაცია, არა მხოლოდ ის, რაც მან მოსკოვში საქართველოზე სთქვა. ჩვენ კარგი ურთიერთობა გვაქვს, ჩვენ კარგად ვართ.
არა, ეს არ არის პრობლემა. სხვა საკითხია ის, რომ...

კავუტო: თქვენ იმაზე ლაპარაკობთ, რაც ჩვენმა პრეზიდენტმა სთქვა, თუ რაც პუტინმა სთქვა?

სააკაშვილი: დიახ, რაც პრეზიდენტმა ობამამ სთქვა.

კავუტო: ასე რომ მოგწონთ პრეზიდენტი ობამა?

სააკაშვილი: დიახ.

მაგრამ საქმე ისაა, რომ - და ჩვენ ამას რუსების თვალით უნდა შევხედოთ. რუსები, მე ვგულისხმობ დღევანდელ რუსეთს, მისი მთავრობა და რუსეთი ყოველთვის - მოსკოვში ისეთი მთავრობაა, რომელსაც მუდმივად სჭირდება კრიზისი და სულ სჭირდება პატარა გამარჯვებები და არა საქართველოზე.

საქართველო მათთვის პატარაა. როდესაც ისინი გასულ წელს ჩვენ გვებრძოდნენ, ისინი აშშ-ს ებრძოდნენ. როდესაც უგო ჩავესმა მათ მხარი დაუჭირა, ის ფიქრობდა, რომ ამას შეერთებული შტატების წინააღმდეგ აკეთებს და არა სადღაც რაღაც საქართველოსთვის.
ისინი ამას ისე აკეთებენ, ისინი ამაზე ისე ფიქრობენ, რომ მათ მოიგეს, - ისინი ისე რეაგირებენ აქ და ვაშინგტონიდან მომავალ მოვლენებზე, ამერიკის ყველა სურვილის საწინააღმდეგოდ, მე ვგულისხმობ, მე ვფიქრობ...

კავუტო: მაგრამ ჩვენ იმას განვიხილავთ, რაც შარშან მოხდა, ბატონო პრეზიდენტო, ეს ნამდვილი მცდელობა იყო, რა ადგილებსაც ისინი ბომბავდნენ, იმას ვგულისხმობ, რომ თქვენ გიმიზნებდნენ. ახლა ამბობენ, არაო, მაგრამ ცხადია, რომ ასე იყო.

არ ფიქრობთ, რომ რაღაც ამგვარი კიდევ შეიძლება მოხდეს?

სააკაშვილი: მისმინეთ, მე ვიცნობ ხალხს აქ, აშშ-ში. აქ, თქვენი სტუდიიდან ორ კვარტალში ვმუშაობდი იურისტად. მე ვიცნობ ამ ქალაქს. მე ვიცი ეს ყველაფერი, ვფიქრობ, ვიცნობ ამერიკელებს.

და მე მიმაჩნია, რომ თუ ვინმესთან გვაქვს ახლო კავშირები, ეს ამერიკელები არიან. მე ვიცი, ადამიანები შეწუხდნენ, ისინი დაიღალნენ საომარი ზონებისგან და ფიქრობენ, რომ საქართველო კიდევ ერთი საომარი ზონაა, როგორც ბოსნია, ერაყი, ავღანეთი. იცით ეს, ჩვენ ყელში გვაქვს ეს ყველაფერი.

მაგრამ რეალურად ჩვენ ძალიან, ძალიან ნორმალური ქვეყანა ვართ. როგორც უკვე ვთქვი, ინვესტიციების ტერმინებში ჩვენ პარიტეტულები ვართ ნიდერლანდებთან, ჰონკონგთან, სინგაპურთან, ამერიკასთან, დიდ ბრიტანეთთან. ჩვენ ძალიან თანამედროვე ქვეყანა ვართ. ჩვენ ვართ ქვეყანა სავსე ახალგაზრდული ენერგიით, ჩვენ გვყავს უამრავი კარგი მხარდამჭერი, ისეთები, როგორიცაა, აღმოსავლეთ-ევროპა და დასავლეთ-ევროპა...

(ლაპარაკობენ ერთად)

კავუტო: მაგრამ ამ პრეზიდენტთან, ბატონო პრეზიდენტო, ისეთივე კარგი ურთიერთობები გაქვთ, როგორიც პრეზიდენტ ბუშთან გქონდათ?

სააკაშვილი: დიახ. კეთილი მე უნდა ვთქვა, რომ პრეზიდენტ ბუშთან სტრატეგიული შეთანხმება დავდეთ.

კავუტო: მართალია.

სააკაშვილი: მაგრამ ის ამ ადმინისტრაციის მმართველობისას განხორციელდა.

კავუტო: ასე რომ საქმე გრძელდება? რადგან დღის წესრიგში დადგა - და მე ვიცი, რომ თქვენ გამოხატეთ ღიაობა და სურვილი გუანტანამოს ტუსაღების წაყვანის.

სააკაშვილი: აბსოლუტურად.

თქვენ იცით, ჩვენ რითაც შეგვიძლია ვეხმარებით ამერიკას ტერორთან ომში. ჩვენ ამას გავაკეთებთ.

ჩვენ გვყავს ჩვენი - ჩვენ ერთი ბრიგადა ბოლომდე გვყავდა ერაყში, ერთი სრული ბრიგადა, საუკეთესო ბრიგადა ქართულ არმიაში. ჩვენ დიდი არმია არ გვყავს, მაგრამ მე საერთო საქმის მჯერა.

მე მტკიცედ მჯერა, რომ ჩვენ შეგვიძლია ავღანეთის სტაბილიზაციაში დაგეხმაროთ. ამიტომაა, რომ იქ 600 კაცზე მეტი გავაგზავნეთ, იქ ძირითადად ამერიკელებთან ერთად და...
კავუტო: მაგრამ თუ ჩვენი პრეზიდენტი მეტ ჯარს აღარ გააგზავნის? თქვენ მაინც გააგზავნით?

სააკაშვილი: კეთილი, თქვენ იცით, უპირველეს ყოვლისა, მე ვგულისხმობ - ეს საყოველთაო ბრძოლაა, ეს არ არის მხოლოდ ამერიკელთა ბრძოლა, მაგრამ მე ვიცი, როდესაც ამერიკა სადმე მოწყვლადია, ბოროტი ბიჭები როგორ...

(ლაპარაკობენ ერთად)

კავუტო: არა, არა მე ეს მესმის, მაგრამ თუ პრეზიდენტი გადაწყვეტს, არა, აღარ ვაპირებ ჯარის გაგზავნას, თქვენ რას გააკეთებთ?

სააკაშვილი: კარგი, მე არ...

(ლაპარაკობენ ერთად)

სააკაშვილი: კომენტარი ამაზე...

მეგრამ მე ველაპარაკე გენერალ პეტრაუსს ამას წინათ, როდესაც მას ჯარს შევპირდი და ის ძალიან იყო - მან მართლა ძალიან აქო ქართული ჯარი და ის ძალიან ოპტიმისტურადაა განწყობილი.

მე ვიცი, რომ ახლა ხალხი ოპტიმისტურადაა განწყობილი და მე ვფიქრობ, რომ ეს ის ქვეყანაა, რომელიც საბოლოოდ...

კავუტო: აღარ იქნებით ოპტიმისტურად განწყობილი, თუ პრეზიდენტი იტყვის, რომ აღარაა მეტი ჯარი საჭირო?

სააკაშვილი: კარგი, მე ვფიქრობ, რომ ეს ისეთი ქვეყანაა, რომელიც საბოლოოდ სწორ გადაწყვეტილებებს იღებს და მე ვფიქრობ, რომ ეს იმას ნიშნავს, რომ ეს ადმინისტრაცია სწორ გადაწყვეტილებას მიიღებს.

კავუტო: რაც მეტი ჯარის გაგზავნა იქნება?

სააკაშვილი: ამის კომენტირება ჩემი საქმე არ არის.

(სიცილი)

სააკაშვილი: თქვენ იცით, ჩვენ გვაქვს...

კავუტო: თქვენი დაცვა ნერვიულობს იწყებს. მგონი, ჩემს ბედს გამოცდას ვუწყობ. კარგი.
სააკაშვილი: არა, არა. თქვენ იცით, როგორც არის.

კავუტო: კეთილი, კეთილი.

სააკაშვილი: რეალურად, რეალობა ისეთია, რომ ვაცლავ ჰაველმა გამოაქვეყნა წერილი საქართველოს მხარდასაჭერად.

კავუტო: კეთილი.

სააკაშვილი: მეორეს მხრივ გყავთ უგო ჩავესი.

მე მგონია, რომ საქართველო ისეთი ქვეყნის იდეაა, თავისუფალი, დამოუკიდებელი პატარა სახელმწიფოსი, რომელიც ძალიან ცუდ ავტორიტარულ მიმართულებებს შორის ცხოვრობს, მაგრამ გადარჩენა შეუძლია.

კავუტო: კეთილი, კეთილი, გავიგე.

სააკაშვილი: ... და შეუძლია ისევ იყოს ამერიკის მეგობარი.

კავუტო: გასაგებია.

კავუტო: და ამერიკის მხარეს იყოს.

(ლაპარაკობენ ერთად)

კავუტო: პრეზიდენტი, თუ არა, რეკლამაზე უნდა გავიდეთ.

სააკაშვილი: მადლობთ, ნილ.

კავუტო: მადლობთ, პრეზიდენტო.

სააკაშვილი: მადლობთ, მადლობთ.

ორიგინალი

Click Here to Read More..

ობამამ ირანთან და ეკონომიკასთან დაკავშირებით ორმაგ წარმატებას მიაღწია

სტივ ჰოლანდი

პიტსბურგი - აშშ-ს პრეზიდენტმა ბარაკ ობამამ პარასკევს ორმაგ დიპლომატიურ მოგებას მიაღწია და მსოფლიო არენა დაიპყრო იმისთვის, რომ ერთობლივი ახალი მოწოდებები გაეჟღერებინა - ესენია ირანის წინააღმდეგ მიმართული ქმედებები და გლობალური ეკონომიკური ზრდის ახალი სტრუქტურის ფორმირება

ამით დასრულდა ობამასთვის კვირა, რომელიც ინტენსიურად იყო კონცენტრირებული საგარეო პოლიტიკაზე და რომელმაც შესაძლოა ამერიკელების თვალში განამტკიცოს მისი პოზიცია - ბოლო კვირებში მისი პოპულარობა, რომელიც ოფისის დაკავების მომენტისთვის, იანვარში 70%-ს უდრიდა, 51%-მდე დაეცა.

ნიუ-ორკშიც, გაერთიანებული ერების ორგანიზაციაშიც და პიტსბურგშიც დიდი ოციანის სამიტზეც ყველგან, ეს იყო ობამა, როგორც ასეთი - მან აშშ-ს დიპლომატიისთვის ”თანამშრომლობის ახალი ერის” დადგომა გამოაცხადა და გაერო-ს უშიშროების საბჭოში ბირთვული გაუვრცელებლობის სხდომას უხელმძღვანელა.

მიუხედავად უფრო პოზიტიური განწყობისა, ისეთი გლობალური პრობლემების გადაწყვეტის საკითხი, როგორიცაა ირანის ბირთვული პროგრამა და კლიმატის ცვლილებები, ჯერ კიდევ ბუნდოვნად მოსჩანს და ობამამ ისევ უნდა გაუსწოროს თვალი თავის ტკივილების გრძელ ჩამონათვალს, რომელთა მეშვეობითაც გამოიცდება მისი მმართველობა.

”დებატები, რომელიც აშშ-ს ჯანდაცვის სისტემის რეფორმირებისა და მიმართულებების მისეული პროექტის გარშემო მიმდინარეობს, ჯერ კიდევ შორსაა დასრულებისგან, მისი ადმინისტრაცია ისეთ საკითხთან დაკავშირებით, როგორიც ავღანეთის ომისთვის (რომელიც კარგა ხანია სცდის ამერიკელების მოთმინებას) დამატებითი ჯარების გაგზავნაა, შიდა განხეთქილების პირისპირ აღმოჩნდა, მაგრამ ობამას მაინც კარგი კვირა ჰქონდა” - ამბობს ჩარლზ კუპჩანი, ჯორჯ თაუნის უნივერსიტეტის საერთაშორისო ურთიერთობების პროფესორი და კლინტონისეული თეთრი სახლის ყოფილი ჩინოვნიკი.

”მან დაიწყო დაპირებების შესრულება, როდესაც კრიტიკოსები ჰკითხავენ, შედეგი სადღაა? მას ახლა უკვე აქვს პასუხი. ეს ჯერ კიდევ წინასწარი პასუხია, მაგრამ ამ საკითხების მოგვარებას დრო დასჭირდება” - აღნიშნა კუპჩანმა.

”მე ვფიქრობ, რომ ეს მნიშვნელოვანი კვირა იყო, რადგან მან რიტორიკის რეალობად გადაქცევა დაიწყო.”

დიპლომატიური ტესტი

ობამამ აშშ-ს სადაზვერვო სამსახურების ახლად მოპოვებული მასალა ირანის ბირთვულ წარმოებაზე დრამატულ ეფექტად აქცია - მდინარის სანაპიროზე, საკონფერენციო ცენტრში, დიდი ოციანის სამიტზე, ახალი ამბის გამო ნაჩქარევად მოწყობილ ღონისძიებაზე, სადაც თავი მოეყარათ ბრიტანეთისა და საფრანგეთის ლიდერებს, გერმანიის მხარდაჭერით, განგაში გაისმა.

”ირანი არღვევს წესებს, რომელსაც ყველა ქვეყანამ უნდა მისდიოს” - განაცხადა ობამამ.
ურანის გამდიდრების კიდევ ერთი საწარმო მისი დიპლომატიური ოსტატობის გამოცდა იქნება, რადგან თეირანი უარს ამბობს საერთაშორისო ზეწოლას დაუთმოს, ხოლო ისრაელი გარკვეული შიდა ზეწოლის პირისპირ აღმოჩნდა - მას წინმსწრებ შეტევას სთხოვენ.

”ზეწოლა, რომელსაც ობამა განიცდის, კიდევ უფრო მწვავეა - მას უფრო მეტ აქტივობას სთხოვენ, რადგან თუ ეს ასე არ მოხდა, ისრაელი იძულებული გახდება ქმედებებს მიმართოს” - ამბობს დემოკრატი პოლიტ-ტექნოლოგი დაგ შოენი.

ჯონ ბოლტონი, ქორი რომელიც გაერო-ში ბუშის ადმინისტრაციის ელჩი იყო აცხადებს, რომ - ”დიპოლმატიამ ირანთან კარგა ხანია თავისი შესაძლებლობები ამოწურა.”

”ჩემთვის ახალი ინფორმაცია იმას გამოკვეთს, რომ სამხედრო ოპერაცია ერთადერთი გამოსავალი იყო და კიდევ იმასაც, რომ შესაძლოა ეს უკვე დაგვიანებულიცაა” - ამბობს ბოლტონი.

ახლად მოპოვებულმა სამხილებმა ირანის პრეზიდენტი მაჰმუდ აჰმადინეჯადი თავდაცვით მდგომარეობაში ჩააყენა. მან ჟურნალ Time-ს განუცხადა, რომ - ”ირანი ვალდებული არ იყო ობამას ადმინისტრაციითვის შეეტყობინებინა ყველა იმ საწარმოს შესახებ, რომელიც გვაქვს.”

მოვლენათა განვითარებამ, რუსებს და ჩინელებს რომელთაც არ სურთ ზომების მიღება, თეირანის წინააღმდეგ განსახორციელებელი ქმედებებისთვის ახალი არგუმენტები გაუჩინა. გასულ კვირას ობამამ მოსკოვს ასიამოვნა და ბუშის ეპოქის გეგმა, აღმოსავლეთ-ევროპაში სარაკეტო თავდაცვითი ფარის განთავსების შესახებ, რომელსაც რუსეთი ეწინააღმდეგებოდა, ახალი გეგმის სასარგებლოდ, თაროზე შემოდო.

”ახლა შეერთებულ შტატებს ჰყავს აუდიტორია, რომელის უსმენს და ხალხი, რომელიც უკვე აცნობიერებს, რომ ირანი მუდმივად ფლიდობს” - ამბობს ჩარლზ ფერგიუსონი, საერთშორისო ურთიერთობების საბჭოს, ანალიტიკური ორგანიზაციის ექსპერტი ბირთვული გავრცელების საკითხებში.

ეკონომიკური გარღვევა

როგორც დიდი ოციანის, მსოფლიოს უმდიდრესი და ამომავალი ქვეყნების სამიტის მასპინძელმა, ობამამ, რეცესიის დასასრულის პირველი ნიშნების ფონზე, გლობალური ეკონომიკის მართვის პროცესში გარღვევას მიაღწია.

ის შეურთდა მსოფლიოს მთავარი ლიდერების იმ გადაწყვეტილებას, რომელმაც გლობალური ეკონომიკის მართვა დიდი რვიანის ექსკლუზიური ჯგუფიდან დიდ ოციანს გადააბარა, არადა გავლენა წლების მანძილზე სწორედ დიდ რვიანს ეპყრა ხელთ.

ამ ნაბიჯით ჩინეთს ეკონომიკური საკითხების გადაწყვეტისას უფრო მეტი უფლება მიენიჭა. ახლა შესაძლოა პეკინმა უფრო აქტიური როლი შეასრულოს პროცესში, რომელიც შეერთებული შტატების მიერაა შეთავაზებული და რომელიც მსოფლის ეკონომიკის გადაბალანსებას გულისხმობს.

ორიგინალი

Click Here to Read More..

კოსოვო: ევროკავშირის პოლიტიკის ხელახლა გააზრება

ეკრემ კრასნიკი

თუკი ევროკავშირი ეკონომიკურ განვითარებას მის უმაღლეს პრიორიტეტად არ აქცევს, ერთიან კოსოვოს პერსპექტივა არ უწერია

კოსოვოში კანონიერებისა და მართლწესრიგის უზრუნველყოფის ევროკავშირის მისიას (EULEX) სერიოზული კრიზისი ემუქრება, რადგან როგორც კოსოვოელ სერბებში, ასევე ალბანელებში მისი საქმიანობის მიმართ უკმაყოფილება იზრდება. პირველი და ყველაზე მნიშვნელოვანი - ევროკავშირსა და კოსოვოს ინსტიტუტებს შორის შეთანხმებების არ არსებობაა, რომელშიც ამ მისიის უფლებამოსილებები დეტალურად იქნებოდა განსაზღვრული.

გაურკვევლობა, უთანხმოება და კამათი დღეს ნორმად იქცა და ამგვარი სიტუაცია იქამდე შენარჩუნდება, ვიდრე ბრიუსელს და პრიშტინას შორის უფლებამოსილებების გამიჯვნა კვლავ გაურკვეველი და ორაზროვანი დარჩება.

იმავდროულად, ეკონომიკური განვითარება, უფრო ზუსტად კი ასეთი რამის არ არსებობა, კანონიერებასა და მართლწესრიგზე დაქვემდებარებულ როლს თამაშობს და სოციალურ-ეკონომიკური კოლაფსის საშიშროება ძალიან რეალურია. (კოსოვო სრულად და ყველა თვალსაზრისით იმპორტზე, უცხოეთიდან ფულად გადმორიცხვებზე და ასევე იმ ფულზეა დამოკიდებული, რომელსაც იქ საერთაშორისო ორგანიზაციები ხარჯავენ).

კოსოვოელ ალბანელებს შორის არიან ადამიანები, რომლებსაც მიაჩნიათ, რომ EULEX-ის მისია კოსოვოს დამოუკიდებლობის და სრულყოფილი სახელმწიფოებრიობის წინააღმდეგ მოქმედებს. ასეთი აზრი უსამართლოა და დიდწილად იმის შედეგია, რომ მისიის მანდატი მკაფიოდ არ არის განსაზღვრული. იმავდროულად, კოსოვოელი სერბების განწყობა ევროკავშირის მისიის მიმართ, რომლებიც ალბანელებთან საერთო ერთსულოვნებას იშვიათად ავლენენ, ასევე ნეგატიურია. ისინი აცხადებენ, რომ EULEX-ის მხრიდან საზღვარზე კონტროლის გაძლიერების მცდელობა (ოფიციალურად ეს თითქოს კონტრაბანდის პრობლემების გადაწყვეტისთვის კეთდება) სერბეთისგან კოსოვოს დამოუკიდებლობის ფაქტობრივ აღიარებას ნიშნავს. კოსოვოელ სერბებს ასევე მიაჩნიათ, რომ ბელგრადის თანამშრომლობა ევროკავშირის მისიასთან ასევე კოსოვოს უხმო აღიარებაა.

ამ თვეში სერბეთმა EULEX-თან პოლიციის ძალების თანამშრომლობის შესახებ პროტოკოლს ხელი მოაწერა, კოსოვოს ხელისუფლებამ კი ეს ნაბიჯი გააპროტესტა, მაგრამ განხეთქილება თავად პროტოკოლის შინაარსს კი არ მოჰყვა, რომელიც კონტრაბანდასთან ბრძოლისთვის ევროკავშირის მისიასა და ბელგრადს შორის პოლიციური ინფორმაციის გაცვლას ითვალისწინებს, არამედ იმას თუ როგორ გაჩნდა ეს დოკუმენტი. ის კოსოვოს მმართელობითი ორგანოების ყოველგვარი მონაწილეობის გარეშე შეიქმნა. რა თქმა უნდა, კოსოვოს ხელისუფლებას მონაწილეობა უნდა მიეღო პროტოკოლზე მუშაობის პროცესში, ხოლო EULEX-მა ძალიან წარუმატებლად განახორციელა ეს ქმედებები, რომელთა წარმატება დიდწილად იმაზე იქნება დამოკიდებული თუ როგორ მიიღებენ მას კოსოვოს მმართველობითი ორგანოები და მხარის მოსახლეობა.

ეთნკურად ალბანელი ახალგაზრდობის ქმედებები, რომელმაც EULEX-ის ავტომობილები დალეწა და დაწვა და მისიისა და კოსოვოს მთავრობის წინააღმდეგ საპროტესტო დემონსტრაციებს მართავდა, სულ უფრო მზარდი უკმაყოფილების მხოლოდ პირველი ნიშნებია.

იმავდროულად, ევროკავშირის მისია მალე გააცნობიერებს, რომ მართალია მხარეს კანონი და წესრიგი უკიდურესად ესაჭიროება, თუმცა კოსოვოში მისი სტრატეგიის საფუძველი ეკონომიკური განვითარება უნდა იყოს. მის გარეშე კანონს, წესრიგს და დემოკრატიას გადარჩენის არავითარი შანსი არა აქვს.

ომის დასრულებიდან ათი, ხოლო დამოუკიდებლობის გამოცხადების მომენტიდან წელიწადნახევარი გავიდა, მაგრამ კოსოვოში კვლავ არ არსებობს წარმოების პოლიტიკა, სოფლის მეურნეობის პოლიტიკა, პოლიტიკა განათლების სფეროში, ჯანდაცვაში, გარემოს დაცვასა და მოსახლეობის დასაქმებაში. რეფორმებზე აქა-იქ რაღაც მინიშნებები ჩნდება ხოლმე, მაგრამ ისინი რეალიზაციის სტადიას ვერ აღწევენ, დიდწილად კომპეტენტურობისა და მოქმედი პოლიტიკოსების თაობაში ნებისყოფის დეფიციტის გამო.

საჭიროა, სამ მნიშვნელოვან მომენტზე დაფიქრება.

პირველი: კოსოვოში პრივატიზაციის პროცესი მხოლოდ მას შემდეგ უნდა დაიწყოს, როდესაც კოსოვოს პარლამენტი ეკონომიკური განვითარების მოკლე სტრატეგიას კანონად აქცევს. საკანონმდებლო ბაზის არ არსებობა ხელს შეუწყობს კორუფციის აყვავებასა და კოსოვოს ეკონომიკური ბაზის მნიშვნელოვანი ელემენტების პირადი გამდიდრებისთვის გაყიდვას.

მეორე: ეკონომიკური განვითარების სტრატეგიის ცენტრში უნდა იყოს განათლება. საჭიროა, ევროკავშირმა კოსოვოში და კოსოვოსთვის კადრების მომზადება დაიწყოს. განათლების სისტემაში უნდა ჩაიდოს სერიოზული ინვესტიციები, რადგან დღევანდელ დღეს რეალიზებულ რეფორმებში არ არსებობს გრძელვადიანი პერსპექტივის ხედვა.

მესამე: ევროკავშირი უნდა დაეხმაროს ადგილობრივ ეკონომიკას, დაარწმუნოს რეგიონში კოსოვოს მეზობლები, რომ აუცილებელია პოლიტიკური და ადმინისტრაციული ბარიერების მოხსნა, რომლებიც ხელს უშლის კოსოვოს პროდუქციის რეგიონალურ ბაზრებზე გასვლას და სერიოზულ დარტყმას აყენებს ექსპორტს. საჭიროა სერბეთი, ჩერნოგორია, ასევე ბოსნია და ჰერცოგოვინა აიძულონ, რომ მათ კოსოვოდან ექსპორტირებულ პროდუქციაზე გააუქმონ ბლოკადა, ხოლო ალბანეთს კოსოვოელთა სასოფლო-სამეურნეო პროდუქტებზე მაღალი გადასახადები და საბაჟო ტარიფები უნდა შეამცირებინონ.

რამდენად ძლიერი უნდა იყოს EULEX-ის მისიის ძალაუფლება კოსოვოში? ერთიანი აზრი ამ საკითხზე არ არსებობს, მაგრამ კორუფციის არსებული დონის, პირადი ანგარებიანი ინტერესებისა და მოქმედ კოსოვოელ პოლიტიკოსებში პოლიტიკური ნების არ არსებობის გათვალისწინებით, შეიძლება იმაზე საუბარი, რომ აქ ბოსნიაში შეიძლება მოქმედი საერთაშორისო მოდელის მანდატის გამოყენება. ამ ქვეყანაში უმაღლესი წარმომადგენლის მმართველობას უზარმაზარი უფლებამოსილება გააჩნია, რაც ამ უმაღლეს მმართველს უფლებას აძლევს სამსახურებიდან დაითხოვოს ის დემოკრატიულად არჩეული ხელმძღვანელები, რომლებიც რეფორმების რეალიზაციას უშლიან ხელს.

საერთაშორისო თანამეგობრობამ მისი მტკიცე ხელით სასწარფოდ უნდა გაყაროს ისინი, ვისაც კოსოვოს რეფორმირებისთვის საკმარისი ნებისყოფა არა აქვს. შესაძლოა, ეს პირველი ნაბიჯია, რომელიც კოსოვოს ეკონომიკური განვითარების გასაგები სტრატეგიის გამომუშავებამდე (თუკი ვინმეს მისი დაწერის სურვილი გაუჩნდება) მიიყვანს და ის კოსოვოს დამოუკიდებლობის ექსპერიმენტში გარდამტეხი მომენტი გახდება.

ერემ კრასნიკი - ჟურნალისტი კოსოვოდან, რომელიც ცხოვრობს და მუშაობს ბრიუსელში.

ორიგინალი Click Here to Read More..

ობამა ირანს ინსპექტორებისთვის ახალი ბირთვული წარმოების გახსნას სთხოვს

პრეზიდენტმა ობამამ დღეს განაცხადა, რომ ირანი უკვე რამდენიმე წელი ურანის გამდიდრების ახალ, ფარულ წარმოებას აშენებს და თეირანი გააფრთხილა, რომ თუ ის არ დაადასტურებს თავის მშვიდობიან განზრახვებს და არ დაუშვებს საეთაშორისო ინსპექტორებს, მას ”პასუხი მოეთხოვება”

მან განაცხადა, რომ ატომური ენერგიის საერთაშორისო სააგენტოსთან შეუთანხმებლად ირანის მიერ ”კიდევ ერთი” ბირთვული წარმოების გახსნა ”წარმოადგენს გამოწვევას გაუვრცელებლობის რეჟიმის საბაზისო დებულებებისთვის.” ობამამ განაცხადა, რომ ცენტრის მასშტაბები და კონფიგურაცია ”არ შეესაბამება მშვიდობიან პროგრამას,” საფრთხეს უქმნის რეგიონისა და მსოფლიოს სტაბილურობას.

”ირანი არღვევს წესებს, რომელსაც ყველა ქვეყანამ უნდა მისდიოს” - განაცხადა მან და მოითხოვა, რომ ირანმა ყველა მისი ბირთვული პროგრამა სააშკარაოზე გამოიტანოს. ობამას გამოსვლას საფრანგეთის პრეზიდენტის, ნიკოლა სარკოზისა და ბრიტანეთის პრემიერ-მინისტრის გორდონ ბრაუნის ასეთივე მკაცრი განცხადებები მოჰყვა.

პრეზიდენტმა განაცხადა, რომ უახლესმა მონაცემებმა გაამძაფრა პრობლემის სიმწვავე გაერო-ს უშიშროების საბჭოს, გერმანიასა და ირანს შორის შეხვედრის წინ, რომელიც 1 ოქტომბერს უნდა ჩატარდეს.

”ამ შეხვედრაზე, ირანი მზად უნდა იყოს სრული და ყოველმხრივი თანამშრომლობისთვის ატომური ენერგიის საერთაშორისო სააგენტოსთან (IAEA), მან უნდა გადადგას კონკრეტული ნაბიჯები ტრანსპარენტულობისა და ნდობისაკენ თავის ბირთვულ პროგრამასთან დაკავშირებით და ღია დიალოგითა და კონკრეტული ქმედებებით უნდა დაადასტუროს, რომ მისი განზრახვები მშვიდობიანია” - განაცხადა მან.

”თუ ეს ასე არ მოხდება” - განაცხადა მან, ირანს ”პასუხი საერთაშორისო სტანდარტებისა და საერთაშორისო სამართლის” შესაბამისად მოეთხოვება. ”თეირანს წარმოება თეირანიდან 100 მილის დაშორებით, სამხრეთ-დასავლეთით აქვს და მას ინსპექტორებს უმალავს, მაგრამ აშშ-მ კარგა ხანია იცის მისი არსებობის შესახებ” - დღეს დილით the Associated Press-ს განუცხადა თეთრი სახლის ოფიციალურმა წარმომადგენელმა.

ოფიციალური პირი ამბობს, რომ მას შემდეგ, რაც ირანმა შეიტყო დასავლური სადაზვერვო სააგენტოების ინფორმირებულობის შესახებ, ობამა ინფორმაციის საჯაროდ გამოტანას გეგმავს. ოფიციალურმა პირმა ანონიმურობის პირობით ილაპარაკა, რადგან ობამას განცხადება ჯერ განხილვის პროცესშია.

ორიგინალი
Click Here to Read More..

ცნობილი ოპოზიციონერები თბილისის არჩევნებისთვის ერთიანდებიან

ირაკლი ალასანია, რომელიც გაერო-ში საქართველოს ელჩის თანამდებობიდან 2008 წლის დეკემბერში გადადგა და ახლა სათავეში უდგას ოპოზიციურ გაერთიანება ”ალიანსს საქართველოსთვის” და სოზარ სუბარი, რომლის ხუთწლიან მოღვაწეობას ადამიანის უფლებების დამცველის პოსტზე ვადა ამ თვეში გაუვიდა, თბილისის მერის და მუნიციპალური საკრებულოს ვადამდელი არჩევნებისთვის ერთობლივად მოემზადებიან

არჩევნები 2010 წლის მაისში გაიმართება. ორივე მათგანი ადრე პრეზიდენტ მიხეილ სააკაშვილის ახლო და ლოიალური მხარდამჭერი იყო, მაგრამ დღეს აკრიტიკებენ მის აშკარა გულგრილობას საარჩევნო და ადამიანის უფლებების დარღვევების უკიდურესად მძიმე ფაქტებზე, რომელსაც ადგილი აქვს შინაგან საქმეთა სამინისტროს და უშიშროების სამსახურების მხრიდან.

”ალიანსმა საქართველოსთვის,” სადაც გაერთიანებული არიან თავად ალასანიას პარტია ”ჩვენი საქართველო - თავისუფალი დემოკრატები,” ”რესპუბლიკური პარტია” და ”ახალი მემარჯვენეები” 22 სექტემბერს განაცხადა, რომ ალასანია თბილისის არჩევნებში მათი მერობის კანდიდატი იქნება, სუბარს კი - საკრებულოს თავმჯდომარედ წარადგენენ. ეს პირველი შემთხვევაა, როდესაც თბილისის მერის არჩევა პირდაპირი წესით მოხდება და მას არჩეული მუნიციპალური საკრებულო არ დანიშნავს.

ალასანიამ, რომელიც სააკაშვილის გადადგომის მოთხოვნით დაწყებულ ოპოზიციურ აქციებში უფრო რადიკალურ ზომებს ემიჯნებოდა, 22 სექტემბერს განაცხადა, რომ - ”ჩვენ ნებისმიერი რევოლუციური ცვლილების წინააღმდეგი ვართ” და ”ჩვენი მიზანი არჩევნების არსებული სისტემის შეცვლა და ხელისუფლებაში არჩევნების გზით მოსვლაა.” ამ მიზნით ალასანიას პარტია ოფიციალურად შეუერთდა მარტში შექმნილ სამუშაო ჯგუფს, რათა არსებულ საარჩევნო კოდექსში შესწორებები შეეტანა. ალასანიამ ალიანსი აღწერა, როგორც ”პოლიტიკური ბირთვი, რომელსაც სიტუაციის გაუმჯობესება და დემოკრატიული ღირებულებების დამკვიდრება შეუძლია.”

22 სექტემბერს ალასანიამ სუბარს პრინციპების ერთგული ადამიანი უწოდა, რომელმაც ხელისუფლებაში ყოფნის დროს მისი მნიშვნელოვანი ძალაუფლება ბოლო ხუთი წლის განმავლობაში უამრავი სახელმწიფო ჩინოვნიკისა და დაწესებულების მხრიდან ადამიანის უფლებების დარღვევის გამოაშკარავებასა და მათ გამოსწორებას მიუძღვნა. იმავდროულად, მან ხაზგასმით აღნიშნა, რომ დღეისთვის სუბარი არ არის მათი წევრი და არც გეგმავს ალიანსის სამი პარტიიდან რომელიმეში გაწევრიანებას.

თავის მხრივ სუბარმა განაცხადა, რომ - ”მე პირობას ვდებ, რომ ჩვენ მივაღწევთ საქართველოში დემოკრატიული არჩევნების ჩატარებას ყველა დონეზე, პირველ რიგში ადგილობრივი არჩევნების დონეზე, რაც იმის გარანტია გახდება, რომ საპარლამენტო და საპრეზიდენტო არჩევნები დემოკრატიული იქნება და შესაბამისად ჩვენ ქვეყნის ხელმძღვანელობას მშვიდობიანი გზით შევცვლით და რაც ყველაზე მნიშვნელოვანია, შევცლით ქვეყნის კურსს. ეს არ იქნება რეჟიმი, სადაც ყველაფერი ერთი ადამიანის ნებას დაეფუძნება, არამედ ქვეყანა, სადაც ხელისუფლების სხვადასხვა შტოებს შორის ბალანსი იარსებებს და სადაც სამართალი იქნება.”

იმავდროულად, ყოფილი საპარლამენტო ”კონსერვატიული პარტი”-ის 19 სექტემბრის წინადადებაზე, რომ ოპოზიციამ თავის რიგებში აშშ-ს მსგავსი ე.წ. ”პრაიმერი” უნდა გამართოს და მომავალი წლის მერის არჩევნებზე ერთი საერთო კანდიდატი წარადგინოს, გამოხმაურება არ ყოფილა. ასევე, გაურკვეველია მიიღებს თუ არა თბილისის მერის არჩევნებში მონაწილეობას ლევან გაჩეჩილაძე, 2008 წლის იანვრის ვადამდელ საპრეზიდენტო არჩევნებში გაერთიანებული ოპოზიციის საერთო კანდიდატი. ალასანია გაჩეჩილაძეს 22 სექტემბერს, მას შემდეგ შეხვდა, რაც გამოაცხადა, რომ ის ამ თანამდებობაზე კენჭს იყრის, თუმცა ამ შეხვედრის დეტალები უცნობია.

ორიგინალი

Click Here to Read More..